Na de afgelopen tijd over het Noorder- en Zuidereiland gereisd te hebben (lees hier), beginnen we nu toch echt aan het laatste deel van onze prachtige reis.
Naar Castle Hill
Met een waterig zonnetje rijden we vandaag weer weg uit Geraldine. Als eerste naar Castle Hill, hier staat een imposante reeks aan grillig gevormde kalksteen rotsen. Het doet denken aan een oud vervallen kasteel, vandaar de naam.
We wandelen er naar toe en er is genoeg ruimte en gelegenheid om er ook tussen te lopen.
Cave Stream Scenic Reserve
De volgende stop is Cave Stream Scenic Reserve. Hier is een korte wandeling naar een grot, echter de borden zijn duidelijk: deze grotten zijn bedoeld voor wandelaars die ervaring hebben met het lopen in grotten. Het water kan er tot je middel komen en soms is het kruipdoor sluipdoor.
We kunnen wel de in- en uitgang bekijken.
Arthur’s Pass
De laatste stop van de dag is Arthur’s Pass, dit is zowel een dorpje als een nationaal park. De naam zegt het al, het is een bergpas, in dit geval in de zuidelijke alpen van Nieuw-Zeeland. Helaas regent het inmiddels behoorlijk en we maken alleen snel een paar fotostops.
De geplande wandeling doen we niet. We bekijken het weer voor de komende dagen en zien al lichtkranten langs de weg staan met waarschuwingen voor ‘heavy rain’ de komende dagen. Bij het informatiepunt bevestigen ze dit ook en laten voor onze geplande wandeling alvast de evacuatieroute aan ons zien in geval de boel overstroomt …
Dit doet ons besluiten om hier niet langer te blijven. We rijden de pas weer af en overnachten in Springfield op een eenvoudige camping.
Naar Hanmer Springs
Wat een wind zeg vannacht, de camper schudde behoorlijk heen en weer. Niet heel bevorderlijk voor de nachtrust, maar vandaag hebben we gelukkig een rustige dag. Na het ontbijt maken we ons weer klaar en rijden in ruim twee uur naar Hanmer Springs. Deze plaats is rondom een warmwaterbron gebouwd en in het centrum zijn de Thermals Pools & Spa.
Precies wat we nodig hebben op deze regenachtige dag. Heerlijk zo in de baden die tussen de 36 en 42 graden zijn. Een aantal worden er nog gevoed door de natuurlijke waterbron met de nodige mineralen. Het complex is ook leuk voor gezinnen, want er is ook een gewoon zwembad bij en een aantal spectaculaire glijbanen. We blijven er lekker tot het begin van de avond en gaan dan naar de camping terug om het avondeten klaar te maken.
Als we, na het ontbijt, de volgende dag wegrijden uit Hanmer Springs zien we pas dat het geheel omringd is door bergen.
Door de bewolking gisteren hebben we dat niet eerder gezien. Mooi gezicht.
Naar Kaikoura
De rit naar de kustplaats Kaikoura duurt ongeveer twee uur. Eerst door de bergen en daarna een prachtige kustweg.
Ten zuiden van Kaikoura zien we op de rotsen al veel zeeleeuwen liggen. Deze dieren, walvissen, dolfijnen en watervogels zijn met name de reden dat mensen naar Kaikoura komen. Inmiddels is de zon aardig doorgekomen en we kiezen dan ook voor een camping met een zwembad.
Een groot deel van de middag vertoeven we dan ook daar en de rest van de tijd met een boek naast de camper. Na het avondeten lopen we nog even naar het centrum voor een ijsje. Over het strand met stenen, lopen we weer terug naar de camping.
Kaikoura Peninsula Walkway
De Kaikoura Peninsula Walkway staat voor vandaag op het programma. We hebben de tijd vandaag, dus we starten aan het einde van de zonnige ochtend. Vanaf de camping lopen we naar het informatiepunt. Vanaf daar is het ongeveer een uurtje lopen naar het beginpunt van de wandeling. Je kunt er overigens ook gewoon heenrijden als je wilt.
Wat we waarschijnlijk met rijden gemist zouden hebben zijn de dolfijnen die we in de oceaan voorbij zien zwemmen.
Lunch
Voordat we met de daadwerkelijke wandeling starten lunchen we eerst bij de Kaikoura Seafood BBQ kiosk. Een klein zaakje waar je aan de kiosk bestelt en op hetzelfde terrein staat wat tuinmeubilair. Allemaal vrij eenvoudig, maar bij dat soort zaakjes eet je vaak het beste. En heerlijk is het, de baars en rivierkreeft.
Vanaf de parkeerplaats waar de wandeling start lopen we eerst richting de zee, waar we wat zeeleeuwen zien liggen. Daar staat deze wandeling overigens bekend om. Vervolgens is het eigenlijk de bedoeling om weer van het strand af te gaan en het schiereiland van bovenaf te bekijken. Echter er is ook een onofficiële route onderlangs, dus over het strand. Nu we dan toch op het strand zijn, met rotsen en keien overigens, kiezen we voor onderlangs.
Zeeleeuwen
Onderweg komen we veel zeeleeuwen tegen, die lekker op de rotsen liggen te luieren of daar net opklimmen. Na een tijdje zien we eigenlijk geen mensen meer lopen en doemen er wat hogere rotsen op. De twijfel slaat wel een beetje toe of dit nu wel een verstandige route is. Gelukkig komt daar iemand vanaf de andere kant lopen en die bevestigt gelukkig dat we wel die kant kunnen uitlopen. We moeten alleen oppassen voor broedende vogels en natuurlijk de zeeleeuwen.
Nadat we wat rotsen over klauteren, worden we geconfronteerd met twee zeeleeuwen op de looproute. Advies is om minimaal 10 meter afstand te houden tussen jou en de zeeleeuw, dus we klimmen nog maar weer wat hoger.
Scholeksters
Een stukje verderop staan twee Nieuw-Zeelandse zwarte scholeksters te schreeuwen naar ons.
Ze komen ook wat bozig op ons af gelopen. Dat moeten dus die broedende vogels zijn. Moeten we ze nu bovenlangs of onderlangs passeren? We zitten vrij onderaan, dus we kiezen voor bovenlangs. Meteen nemen ze weer de aanvalshouding aan. Terug maar weer en onderlangs. Onderweg zie ik een aardig grote stok liggen, ik heb hem toch maar even meegepakt. Hoewel onze oplossing zou zijn: dezelfde weg terug.
De vogels vertrouwen ons blijkbaar toch genoeg en we mogen erlangs. Na ongeveer 5 kilometer komen we weer in de bewoonde wereld en lopen we in een klein uurtje weer terug naar het informatiepunt.
Op de weg naar de camping toe ligt het zaakje waar we gisteren een ijsje hebben gehaald. Deze waren zo lekker, dat we onszelf er weer op trakteren. Homemade icecream van Poppy’s.
Walvissafari
Gaat het lukken vandaag of niet? Voor het middaguur lopen we naar onze vertreklocatie om ons te melden voor het whale watchen, oftewel we gaan op walvissafari.
Na de film met veiligheidsinstructies worden we per bus naar de boot gebracht. We moeten een aardig eind de zee op, dus met 50 à 60 kilometer per uur schieten we over het water. Tijdens deze tocht zien we al gezellig een dolfijntje springen en een royal albatros vliegen. Op een gegeven moment mindert de boot vaart. Met de hoge snelheden moeten we binnen zitten, nu het wat langzamer gaat mogen we naar buiten.
Voor iedereen aan boord is een plek om vrijuit te kijken, dat is wel fijn. De kapitein steekt een apparaat in het water waarmee hij de geluiden van walvissen kan opvangen. Dat doet hij een tijdje en we krijgen weer het sein om terug naar binnen te gaan. In volle vaart gaan we nog een stuk verder de zee op. Dit gebeurt een aantal keer en eigenlijk geven we al bijna de hoop op.
Sperm whale
Maar ineens komt dan toch de rug van de zogenaamde sperm whale boven.
Dit is de grootste tandwalvis die er bestaat. Enige tijd blijft hij liggen, spuit wat water en gaat af en toe onder. Op een gegeven moment ziet de gids dat de walvis zijn rug strekt, dat is het sein dat hij weer onder gaat. En inderdaad, met een sierlijke zwaai gaat de staart in de lucht en verdwijnt hij onder water. Wat een machtig beest zeg, ongelooflijk!
Orka’s
Het is alweer tijd om terug te varen. De kapitein heeft een seintje gekregen dat er dichter aan de kust nog een groep orka’s zwemt. Ja als we er dan toch zijn, dan pakken we die ook nog even mee!
Rond een uur of vier zijn we weer terug in de haven, waar de bus staat die ons weer terug naar het centrum brengt. We lopen nog even naar de pinautomaat en daarna naar de camping.
Naar het zuiden
De volgende ochtend verlaten we het leuke en zonnige Kaikoura en rijden zo’n drie uur naar het zuiden. We passeren Christchurch en rijden de Banks Peninsula op. Weer een prachtig schiereiland.
Lavericks Peak
Onze stop is bij Otepatotu Scenic Reserve. Vanaf hier maken we een korte wandeling naar Lavericks Peak, een uitzichtpunt op ongeveer 755 meter hoogte gelegen. Hoogte betekent wel weer wat klimmen. Voor een gemiddelde Nederlander went dat klimmen nooit, althans voor ons niet.
Desalniettemin is de wandeling weer door een mooie stukje bos met bomen waar het mos in slierten overheen hangt. En zoals gelukkig altijd worden we wel weer beloond met een prachtig uitzicht.
Na ongeveer drie kwartier staan we weer beneden en rijden we naar Okains Bay Camping Ground. De camping is ongeveer 9 kilometer vanaf de doorgaande weg gelegen en ligt in een bosachtig gebied met mooi open plekken en direct aan zee. We mogen zelf een plekje uitzoeken en lopen daarna nog even het strand op. De stoeltjes kunnen wederom naar buiten en het blijft zo lekker lang zonnig dat we daar ook eten.
Naar Akaroa
Voor het middaguur vertrekken we hier weer en rijden we naar Akaroa, een kleine stad op het schiereiland. We vinden een prima gratis parkeer- tevens kampeerplek in de jachthaven waar vandaan we zo het centrum in lopen. We lopen door de winkelstraat richting de haven en lunchen op een terras. Daarna lopen we nog iets verder naar de vuurtoren en naar het Britomart Monument.
Via dezelfde weg lopen we weer terug en zien in de haven nog wat dolfijntjes springen. Het loopt inmiddels alweer naar het einde van de middag en bij de camper genieten we nog van de laatste zonnestralen.
Mitchells Track/Cedric Track
Vandaag ook weer lekker de tijd aan onszelf. Tegen het einde van de ochtend rijden we naar het café ‘Sign of the Kiwi’. Dit café ligt hoog boven Christchurch. Nadat we de camper geparkeerd hebben, gaan we eerst een wandeling doen. We lopen de Mitchells Track/Cedric Track, een wandeling van een klein uurtje rondom een heuvel.
Een kleine klim brengt ons tot een prachtig uitzicht op Lyttelton Harbour en aan de andere kant van de heuvel op Christchurch. Na afloop drinken we in het café nog een kop koffie.
Rustige middag
We rijden de berg weer af door Lyttelton en zetten koers naar New Brighton, een buitenwijk van Christchurch op ongeveer 8 kilometer ten oosten van het centrum. We stappen er uit en lopen een stuk over de boulevard, die op dit moment helemaal open ligt. Er wordt hard aan gewerkt om het voor de zomer af te hebben en dan is het ongetwijfeld een leuke stek.
We rijden nog iets zuidelijker en zoeken een beschutte plek om te lunchen en de rest van de middag met een boek door te brengen.
Dan rijden we naar Southshore om de nacht door te brengen. Ditmaal bij een particulier op de ‘driveway’, ook gevonden via Campermate. Het is een mooie stek vlakbij het strand en we mogen van de gastvrouw ook gebruik maken van haar tuin.
Het is een heerlijk rustige plek om te overnachten. Na het ontbijt rijden we terug naar de plek waar we gisterenmiddag hebben gezeten. Deze plek is ruim en er is een picknicktafel. We moeten namelijk aan de slag, de camper moet leeg en de tassen moeten vol. Al snel ligt de picknicktafel vol met van alles en nog wat en na veel passen en meten krijgen we alles weer in onze backpack. We hebben nog wat tijd over en genieten nog even lekker van het zonnetje.
Rond half twee rijden we naar het centrum van Christchurch om onze bagage bij het in Nederland geboekte appartement af te gooien. Voor de laatste twee nachten hebben we een fijn tweekamerappartement geboekt, lekker even de ruimte.
Daarna rijden we richting de luchthaven om de camper in te leveren, vervolgens de shuttlebus naar de luchthaven en vanaf daar weer de gewone bus naar het centrum. Het is al aardig aan het einde van de middag als we weer in het centrum zijn. We hebben al best trek en halen wat Chinees eten. Gezellig aan tafel in ons appartement eten we dit op.
Christchurch verkennen
Heerlijk geslapen op een echt bed! Na een eenvoudig ontbijtje gaan we lekker naar buiten. Aan de hand van de plattegrond van Christchurch hebben we een stadswandeling in elkaar gezet. Ons appartement ligt naast Cathedral Square, dus daar lopen we als eerste heen.
Anglicaanse kathedraal
Hier zien we meteen het bekendste slachtoffer van de laatste aardbeving (2011) die Christchurch getroffen heeft: de Anglicaanse kathedraal. De kathedraal is afgeschermd met hekken en we zien dat hij gestut is met staalconstructies en opgestapelde zeecontainers. De torenspits die ooit naast de kathedraal stond is weg, evenals een groot deel van de voorzijde. Het is een troosteloos gezicht.
Na heel veel discussie en getouwtrek is er toch besloten om hem weer te gaan opbouwen. Het beginnen hieraan staat gepland voor begin 2020. Ook de overige gebouwen die aan het plein staan zijn met hekken omheind. Hier zijn ze of nog niet aan het restaureren of er wordt iets nieuws gebouwd. Later zien we dit op heel veel plekken terug in de stad, inclusief stukken braakliggend terrein. Daar is dan of niets of een tijdelijke parkeerplaats.
Op de muren van veel gebouwen die eens een buurgebouw hadden, staan muurschilderingen.
We lopen via het Arts Centre naar de botanische tuin. Hier valt direct op dat het grootste deel van het gebouw in volle glorie is hersteld. Via de Town Hall, die absoluut geen schoonheidsprijs verdient, lopen we naar Manchester Street. Hier ligt een lange groene strook met een grote speeltuin, een skate-/fietsparcours, sportveld etc. Als we het goed begrepen hebben stonden hier voorheen ook gebouwen. Het uitzicht is ook weer op beschadigde gebouwen. Voor de lunch lopen we even terug naar het appartement, want Chinees eten is altijd teveel dus eten we de left-over.
185 empty chairs
Terug buiten lopen we naar iets heel bijzonders; ‘185 empty chairs’, op een braakliggend stukje grond staan 185 verschillende witte stoelen.
De stoelen staan symbool voor de 185 dodelijke slachtoffers van de laatste beving, stoelen die voor altijd leeg zullen blijven ... We vervolgen onze weg naar de Rooms-Katholieke basiliek. Ook hier staan we weer stil te kijken, wat een triest aanzicht. In september 2010 was er ook een aardbeving, toen is de basiliek beschadigd maar was nog te herstellen. Na de laatste beving in februari 2011 is het grotendeels ingestort en niet meer te redden.
Langs de Avon rivier lopen we daarna langs het Earthquake Memorial, een marmeren muur met de namen van de 185 slachtoffers. Hierna lopen we terug het centrum in via de Bridge of Remembrance, een mooie oude boog waar de oorlogen en de gesneuvelden herdacht worden.
Terug in het appartement frissen we ons op en gaan voor ons laatste diner van de reis heerlijk uit eten in een steakhouse.
Quake City
En dan is onze allerlaatste dag aangebroken! We pakken ’s morgens de laatste spullen in en checken uit. Ondat we pas rond een uur of vier naar de luchthaven moeten, laten we de bagage achter bij de receptie en lopen we naar Quake City, een expositie over met name de laatste aardbevingen die Christchurch getroffen hebben.
Eerst lopen we langs een paneel met alle historische aardbevingen in geheel Nieuw-Zeeland. Er liggen wat objecten van getroffen historische gebouwen, zoals de spits van de kathedraal, delen van glas-in-lood-ramen (inclusief het verwrongen stalen kozijn), een belangrijke stoel uit een regeringsgebouw.
Verder draait er een documentaire waarin mensen, die de laatste aardbeving hebben meegemaakt, hun ervaringen vertellen. Bijvoorbeeld hoe ze vast zaten in een kantoorgebouw, hoe ze op zoek gingen naar hun geliefden, een politieagent die nog met een aantal gevangenen in het bureau zat en deze mee naar buiten moest nemen. Erg indrukwekkend. Naast de verschrikkelijke ervaring voor mensen en ingestorte gebouwen betekent een aardbeving ook rioleringen die kapot gaan en straten blank zetten, huizen half laten verdwijnen onder de modder daarvan. Wegen die kapot zijn, sinkholes die ontstaan. Het is verschrikkelijk!
Christchurch is goed bezig om weer te herstellen en wordt soms ook New Christchurch genoemd. Dit omdat de stad toch een behoorlijk ander uiterlijk heeft gekregen.
Na de lunch lopen we terug om onze bagage op te halen. Dus bus naar de luchthaven gaat om de hoek en in een half uurtje zijn we op het vliegveld. Na het afgeven van de bagage hebben we nog twee uur tot het instappen. Buiten hebben we wat zitzakken gezien, dus daar ploffen we nog even neer en genieten nu al na van een fantastische reis!
Tot slot
Wat heerlijk dat we de gelegenheid hadden om zo lang op reis te kunnen. Genieten van een prachtig land op een relaxed tempo. Ook het reizen met een camper en de daarbij behorende vrijheid is ons zeer goed bevallen. We hebben natuurverschijnselen en dieren gezien die we nooit eerder gezien hebben en ook nooit ergens anders zullen zien. Een uniek en indrukwekkend land!
TIPS
- Installeer de app ‘Campermate’ op je telefoon.
- Check altijd de website van het Department of Conservation (DOC) of wegen begaanbaar zijn met een camper. Op deze website vind je ook mooie wandelingen.
- Boek (gewilde) excursies vooraf bij het reisbureau.
- Bereid je voor op op alle weertypes.
Geschreven door: Nicole Bakker