Het begint al met het aanvliegen over de lagune en verschillende eilandjes vanuit de Middellandse zee, in een bocht laag over de oude historische stad.
Venetië vanuit de lucht
De gezagvoerder van ons vliegtuig vindt het zelf blijkbaar ook nog steeds erg bijzonder, want als een volleerd reisleider wijst hij de passagiers vanuit de cockpit in een paar minuten op de bekende bezienswaardigheden.
Het uitzicht is spectaculair en we hebben gelijk een duidelijk overzicht van het water en de stad.
Vervoer in en om de stad
We landen vroeg in de ochtend op de luchthaven Marco Polo van Venetië vanwaar je met de watertaxi naar de meeste hotels in en om de stad kunt komen. Dit vervoer is best luxe en omdat bijna ieder hotel een aanlegplaats heeft word je pal voor de deur afgezet. Wij vinden deze watertaxi veel te duur en gaan met de luchthavenbus. Binnen 30 minuten reizen we door de saaie woon- en hotelwijk Mestre naar ons hotel in de oude stad.
Door een 3,5 kilometer lange brug is het stadsdeel Mestre, dat op het vasteland ligt van Italië, verbonden met het historische centrum. Treinen, bussen en auto’s kunnen gebruik maken van deze brug. De brug eindigt vlakbij het grote parkeerterrein op Piazzale Roma en het eindstation Santa Lucia. Vanaf dit plein is het autovrij en gaat alles te voet of over water.
Tip: Wie wil besparen op verblijfkosten neemt één van de vele hotels in het stadsdeel Mestre. Deze zijn een stuk goedkoper dan hotels in het historisch centrum en binnen 10 minuten reis je naar de oude stad!
Hectische drukte
Vanaf het moment dat we op het plein uit de bus stappen staan we midden in de hectische drukte van het ‘echte’ Venetië.
Kapiteins van watertaxi’s en gondeliers schreeuwen om de aandacht van iedere toerist. Zó rommelig en typisch Italiaans!! Maar ook zó toeristisch! Enfin, dat het toeristisch is wisten we van te voren. Het is gezellig, prachtig weer en ik hou van boten en water dus mijn dag kan niet meer stuk.
Ponte della Costituzione
We nemen de moderne brug ‘Ponte della Costituzione’ op weg naar ons hotel.
Deze brug is de eerste van de vier bruggen over het beroemde Grande Canal wat de belangrijkste en breedste ‘straat’ van de stad is en waaraan beroemde kerken en paleizen liggen.
Ons hotel is eenvoudig, vlakbij het station gelegen, in de drukke straat Lista di Spagna, maar wel aan het water! We laten de koffers achter en hup op pad, de hitte en de mensenmassa in. Al gauw maken we kennis met het doolhof dat Venetië heet. Bruggetje op, trapje af, pleintje over, hoekje om, straatje in en steegje uit. En overal spectaculaire doorkijkjes.
Een tochtje met een gondola
Zó leuk, en omdat het een ‘must’ is voor iedereen die Venetië bezoekt, stappen ook wij bij een aardige gondelier, die ons enthousiast aanroept met “gondola gondola”, in een prachtige gondel. Een ritje is vrij prijzig, dus we nemen een korte route.
Onderweg komen we honderden souvenirwinkeltjes en -stalletjes tegen die allemaal hetzelfde verkopen: glazen sieraden en beeldjes van het nabij gelegen glasblazerij eiland Murano, kanten kleedjes en parapluutjes handgemaakt op het eiland Burano en duizenden maskers vanwege het beroemde Carnaval in Venetië. Waarschijnlijk allemaal nep, want als we de ‘echte’ maskerwinkel even binnenlopen, zien we toch hele andere prijzen dan op straat. Een masker met echte Swarovski steentjes begint bij € 3000,=.
Grote, bekende internationale winkelketens vind je bijna niet in Venetië, maar tussen alle kitsch winkeltjes zijn wel heel veel kleine boetiekjes met bijzonders spulletjes en kleding. Ook zijn er winkels van de bekende ontwerpers als Gucci, Armani en Prada. Het is best leuk winkelen in Venetië, je ziet weer eens wat anders.
Rialtobrug
Enfin, gewoon duwend en dringend met de meute meelopen in hele smalle steegjes en dan kom je vanzelf bij de toeristische hoogtepunten. We staan dan ook opeens voor de beroemde, de oudste en allerbelangrijkste brug van de stad.
Wereldberoemd, maar net als ‘Manneke Pis’ in Brussel en de ‘Kleine Zeemeermin’ in Kopenhagen valt de brug op zich een beetje tegen. Niet echt mooi, vooral lomp, armoedig en nodig aan onderhoud toe. Maar ja, je moet het gezien hebben en blijkbaar vinden mét ons vele toeristen dat want op en om de brug is het gezellig druk.
Wij besluiten om verder te gaan via een veel rustigere wijk aan de andere kant van de brug. Onderweg stoppen we verschillende keren om een kerk te bezoeken, maar die zijn óf gesloten (zodra je uit de toeristische hectiek bent slaapt half Venetië tussen 12.00 en 15.00 uur) óf we moeten entreegeld betalen en dat wekt irritatie bij mijn gelovige reisgenoten. De bekende koepelkerk Santa Maria della Salute opent zelfs maar één keer per jaar haar deuren voor publiek en dat is helaas niet vandaag of morgen!
Musea en andere cultuur
We hebben totaal maar twee dagen, dus geen tijd om musea te bezoeken, maar volgens zeggen is er meer dan voldoende keus voor liefhebbers. Behalve de musea op en om het San Marco plein zijn ook het Peggy Guggenheim museum of de Gallarie dell’Accademia zeer de moeite waard. Wij lopen er alleen maar langs en hebben dan toch het idee dat we er iets van gezien hebben!
Om toch iets van cultuur te snuiven, maken we een stop bij de oudste en enige werf waar nog authentieke gondels worden gemaakt.
Ponte dell’Accademia
Via de houten Ponte dell’Accademia komen we weer in de drukke San Marco wijk.
Ik zie het gelijk al: dit wordt verreweg mijn favoriet van de vier bruggen over het Grande Canal. Deze mooie brug hangt vol met liefdesslotjes, wat trouwens officieel verboden is, maar in tegenstelling tot de Rialtobrug, de Ponte della Costituzione en de ponte Degli Scalzi is het hier heerlijk rustig.
San Marco plein
Dat is anders als we op het grote San Marco plein aankomen.
Ook hier stikt het van de toeristen én opvallend veel duiven. Sinds een paar jaar zijn de stalletjes die duivenvoer verkopen op het plein verboden, waardoor het duivenaantal enorm is afgenomen, maar blijkbaar zijn nog niet alle duiven daarvan op de hoogte.
Het plein is groot, zo’n 180 meter lang en ingebouwd tussen het Palazzo Ducale, bij ons bekend als het dogenpaleis, de basiliek San Marco, de vrijstaande klokkentoren ‘Campanile’ en verschillende musea.
Op het plein zijn ook enkele terrassen, onder andere van het bekende café Florian, waar vaak een orkestje live muziek speelt. Opvallend veel lege stoeltjes want het is peperduur om daar te gaan zitten en in een zijstraatje zit je net zo gezellig.
de beroemde Brug der Zuchten
We moeten even zoeken, maar achter het Dogenpaleis vinden we de ‘Ponte dei Sospiri’ oftewel de beroemde Brug der Zuchten. Deze brug verbindt het paleis met de gevangenis en het verhaal wil dat de gevangenen hier voor het laatst zuchtten voordat ze het daglicht verlieten.
TIP: Een bezoek aan het Dogenpaleis is voor kinderen erg leuk; het is een doolhof aan gangen en kamers en de gevangenis is best eng!
San Marco Basiliek
Een bezoek aan de basiliek San Marco is gratis, de wachtrij is enorm, maar gaat wel snel.
Gelukkig hebben wij, ondanks de warmte, enigszins bedekte kleding aan, anders sta je voor niks in die rij. Rugtassen mogen ook niet mee naar binnen en dus laat iedereen ze heel nonchalant in het voorportaal op de grond liggen. Wij ook; het zal wel veilig zijn! We lopen in een kwartiertje door de kerk en zien het beroemde gouden altaar ‘Pala d’Oro’, schitterende ingelegde vloeren en prachtige mozaïeken.
Vervolgens kopen we een kaartje om via een héél smal trapje naar de Loggia te klimmen. Op dit balkon staan we tussen de beroemde bronzen paarden en hebben we een mooi uitzicht over het Piazza San Marco.
We gaan wat te eten zoeken. Het is ons al eerder opgevallen dat het gemiddelde personeel in restaurants behoorlijk onbeschoft is. Vooral de wat oudere garde vinden wij ongastvrij, kortaf, ongeduldig en willen of kunnen geen andere taal dan Italiaans spreken.
We eten gelukkig wel heel lekker. We zijn doodmoe, maar blijven toch tot laat op een terrasje zitten, we willen niks van de gezelligheid missen. En mensen kijken is zó leuk!
Avond
Het is inmiddels avond en net als in een gewone stad wordt het rustiger op het water. Want, behalve de gondels en het openbaar vervoer maakt ook al het ‘vrachtverkeer’ gebruik van de kanalen. Hotels, restaurant en winkels moeten bevoorraad worden, post moet worden bezorgd en afval moet worden opgehaald en dat alles over het water.
Openbaar vervoer
De volgende ochtend gaan we zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde automaat om een dagkaart voor de Vaparetto te kopen. Dit is hét openbaar vervoer in Venetië (net als een lijnbus maar dan over water).
Door de hele stad liggen langs de kades bus/boothaltes. Dat zijn schommelende bootterminals waarop je moet wachten tot je boot komt. Er zijn verschillende routes maar de belangrijkste gaat door het Grande Canal; de langzame versie zigzagt over het kanaal en stopt bij iedere halte en de snelle stopt alleen bij de grote bezienswaardigheden. Deze boten hebben een dienstregeling en varen af en aan.
Vaparetto op en af
We stappen vlak bij ons hotel op de snelle boot bij één van de bruggen over het Grande Canal, de ‘ponte Degli Scalzi’.
Door de golfslag is het opstappen vanaf de schommelende terminal op de nog veel erger schommelende vaparetto best lastig. En tot overmaat van ramp vaart het ding alweer weg voordat je fatsoenlijk een zitplaats hebt gevonden. Maar goed, alles went … en gedurende de dag worden we steeds handiger en sneller.
We varen door het Grande Canal onder alle bruggen door waar we gisteren overheen zijn gelopen. Vanaf het water heb je een prachtig zicht op alle paleizen en kerken. Vervolgens maken we een tocht door de cruisehaven, want Venetië is populair bij de cruises. Ideale ligging: loopplank af, bruggetje over en je staat in de stad.
naar de buureilanden
We gaan op weg naar het buureiland Murano, dat bekend staat om de glasblazerijen. Vanwege brandgevaar mogen zij alleen daar blazen en niet in het historische centrum.
Vervolgens stappen we weer op de vaparetto en maken een stop bij ‘Isole San Michele’. Dit kleine eilandje is de begraafplaats van de stad en opvallend zijn de vele kunstbloemen op de graven, wat heel vriendelijk aandoet.
We varen daarna naar het eiland Burano, bekend vanwege het kantklossen en leuke gekleurde huisjes. Dan nog een stop bij het eiland Lido, om even op het strand te kijken.
Uiteindelijk varen we de hele dag door de lagune. Het is lekker koel op het water en we zien verschrikkelijk veel. Prettige bijkomstigheid is dat we niet veel hoeven te lopen want ál die bruggetjes (435 stuks in de historische stad) en trapjes van gisteren hebben ons aardig wat spierpijn opgeleverd.
Conclusie
Twee volle dagen is voor deze keer genoeg. Het is een super romantische stad, sfeervol en o zo gezellig en levendig, maar ook heel lawaaierig. In ons geval erg warm en druk, druk, druk.
Even bijkomen en dan gaan we over een tijdje weer, voor de gezelligheid!
Geschreven door: Marianne van Hal