Dit voorjaar ontdekken we de pracht van Nederland en wel onze grootste provincie: Gelderland. We hebben een modern huisje geboekt op een kleinschalig en open park aan een zijarm van de IJssel.
Vanaf ons eigen huis in de drukke Randstad rijden we in ongeveer anderhalf uur naar Dieren, hier halen we voor de eerste avond en ochtend alvast wat te eten en drinken.
Onze eindbestemming is Olburgen, gelegen aan de overkant van de IJssel. Olburgen is normaal gesproken zonder oversteek met een pontje te bereiken, echter de receptie van het bungalowpark heeft ons erop geattendeerd dat er een wegafsluiting is en dat dit dan de meest eenvoudige en snelle route is.
Het laatste stukje gaat dan ook via dit pontje. Voor het gemak kopen we meteen een 10-rittenkaart, want deze oversteek zullen we wel vaker gaan maken de komende dagen.
Bungalowpark
Op het park zijn diverse watertjes en wij hebben vooraf gekozen voor een fijne bungalow aan het water. Er ligt een ruime tuin omheen met een prachtige grasmat en terras. Hier gaan wij ons de komende anderhalve week wel vermaken. Het is inmiddels al tegen het einde van de middag en we genieten nog even met een drankje van de avondzon.
Het is altijd even wennen om te slapen in een andere omgeving, zeker met al die kwakende kikkers. Op een bepaalde manier eigenlijk best rustgevend.
Naar Zutphen
Vandaag staat een bezoek aan de plaats Zutphen op het programma, een klein half uurtje rijden. Één van de prachtige Hanzesteden van Nederland, gelegen aan de IJssel.
Hanzesteden zijn ontstaan in de late Middeleeuwen (midden 12e eeuw) als samenwerkingsverband van handelaren en steden. Door deze samenwerking probeerden ze hun handel te beschermen en uit te breiden. Hanzesteden zijn in Duitsland ontstaan en uitgebreid naar de Lage Landen. Zutphen is al meer dan 1700 jaar oud en daarmee één van de oudste steden van Nederland.
Dit is terug te zien in de prachtige historische gebouwen, kerken en pittoreske straatjes. We slenteren langs de gebouwen en lezen af en toe een bordje wat erop hangt. Ons doel voor vandaag is: rustig aan! Dat doen we dan ook door lekker op een terras te gaan zitten in de Oude Bornhof voor de lunch. Dit is wat je noemt een oase van rust in het centrum van de stad.
Na de lunch lopen we nog wat winkels in en zo tegen het einde van de middag zijn we weer terug in ons huisje. We gooien de openslaande deuren naar het terras open en een miezerbuitje later zitten we buiten. Genietend van de stilte met slechts vogel- en kikkergeluiden. Vakanties gaan bij ons nooit voorbij zonder een spelletje. Vanavond wordt het Rummikub.
Naar het openluchtmuseum
Na het ontbijt maken we ons de volgende ochtend klaar voor vertrek. Het is lekker weer, dus het dak (van de auto) kan eraf!
Via het pontje rijden we richting Arnhem naar ons favoriete museum: Het Nederlands Openluchtmuseum. Van te voren hebben we afgesproken om de route eens tegen de klok in te lopen in plaats van met de klok mee. We beginnen dus in de Amsterdamse Jordaan. Terwijl we het gezellige Café Tante Stien binnenlopen, zien we nog net de tram naar de Coolsingel voorbij rijden.
Zo dicht liggen Amsterdam en Rotterdam bij elkaar in Arnhem. Via de Stellingmolen van Delft belanden we op het sfeervolle Indische achtererf. Wat we normaal gesproken dus bijna aan het einde bezoeken, doen we nu al heel snel, mijn favoriet: de Tilburgse Arbeiderswoningen. Dit is een rijtje van vier geschakelde arbeiderswoningen welke ingericht zijn naar vier perioden, 1860, 1910, 1950 en 1970.
Zo mooi om te zien hoe het wonen in de loop der jaren verandert in zowel comfort als inrichting. Na een klein biertje in de bierbrouwerij van Ulvenhout, is het tijd voor de lunch. Hiervoor lopen we, via de ophaalbrug van Ouderkerk aan den Amstel, de Zaanstreek in met haar typisch groene gebouwen. Eerst maar even kijken bij het Chinees Restaurant, oh dit is ook een museumstuk, geen nummertje 72 met nasi te verkrijgen dus. Ons maar verlekkeren in de Bakkerij dan, om uiteindelijk toch neer te zakken op het terras van de Poffertjeskraam uit Epe.
Na de lunch slenteren we nog wat door de tuinen van de kwekerij en de kruidentuin. Terloops raken we bij de boerderij van Etten-Leur nog verzeild in een verhaal over het kalfje Vlekje, waarbij we zelf de geluiden zijn van respectievelijk een koe en een schaap. Hierna lopen we langs de Jaknikker van Rotterdam naar de Zuivelfabriek Freia in Veenwouden.
De tijd vliegt en we besluiten om ons alvast langzaam richting uitgang te gaan bevinden. Natuurlijk niet zonder nog een bezoek te brengen aan de tramremise van Arnhem en de Van Gend & Loos loods uit Tiel. Ook altijd indrukwekkend is Molukse barak uit Lage Mierde. Als laatste lopen we onze andere favoriet nog even binnen, de woonboerderij van Hoogmade. Doordat deze er nog niet zo heel lang staat is deze qua inrichting erg herkenbaar.
Plus deze boerderij komt uit de gemeente waar we zelf wonen, maar moest echter wijken voor de aanleg van de hogesnelheidslijn. Ik heb deze boerderij dus ook nog op zijn oorspronkelijke plek zien staan. We sluiten ons bezoek af met een drankje op het terras en natuurlijk de Museumwinkel.
Lappendeken
De volgende ochtend starten we heel rustig op. Vannacht heeft het flink geregend en de laatste druppels van de dag vallen nog. Lunchen kunnen we uiteindelijk wel heerlijk buiten doen op ons terras en we besluiten er toch nog even op uit te gaan. Gisteren reden we langs een bord met daarop ‘Lappendeken’, dat maakte ons nieuwsgierig.
Lappendeken blijkt een wandeling van ongeveer 5 kilometer te zijn op de Veluwezoom. We volgen vanaf de parkeerplaats de groene pijlen en al heel snel zien we twee jonge herten het pad overschieten. Even later zien we ze op een heuvel staan, waar ze lekker aan het eten zijn.
Prachtig om daar gewoon eens tien minuutjes naar te gaan staan kijken, met op de achtergrond het gefluit en getjilp van vogels. We lopen verder over lange beukenlanen in het bos en als een fijne oase is daar een heerlijk terras. Tijd voor een lekker verfrissend drankje. Na deze onderbreking lopen we zachtjesaan weer terug richting de parkeerplaats en komen nog langs een weide met Schotse Hooglanders en wilde zwijnen.
Deze staan op een weiland, met daaromheen andere stukken grond. Hier komt de naam ‘Lappendeken’ vandaan. Doordat deze akkers vroeger elk een andere eigenaar hadden en er diverse gewassen verbouw werden, zag het eruit als een lappendeken. Nadat we weer in de auto zitten, rijden we nog even een klein ommetje door het Nationaal Park Veluwezoom.
Alvast op voorverkenning voor later in deze vakantie.
Apenheul
De volgende dag alweer. Vandaag hebben we weer een uitje gepland staan. En wel naar de Apenheul in Apeldoorn. Na het ontbijt maken we eerst weer de oversteek met het pontje en vervolgens rijden we in een half uurtje naar Apeldoorn. Op dit soort dagen, met heerlijk weer en een cabrio kiezen we altijd voor wegen binnendoor. Heerlijk is dat.
Nadat we geparkeerd hebben, lopen we in een minuut of 10 naar de ingang van de Apenheul. Altijd leuk om aapjes te kijken. Al snel zien we wat doodshoofdaapjes in de bomen slingeren en via de dwergapen en de maki’s komen we bij de bonobo’s. Wat een leuke beesten.
Er zijn 2 jonge apen bij en die geven een vermakelijke show weg door elkaar achterna te zitten om een tak verse blaadjes, om vervolgens muisstil aan één arm langs de wand te gaan hangen. Schitterend! Minstens zo vermakelijk zijn de orang oetans. Ook hier stelen de kleintjes de show met heel eenvoudig een afwasteiltje. Je laat hem door je moeder vullen met water en gaat er lekker mee spelen.
Ben je het zat? Dan gooi je het teiltje leeg en zet je hem met handen en voeten op je hoofd. Hoe leuk is dat? En die mensen maar kijken! Na nog langs de gorilla’s te zijn gelopen en de slingerapen, is het tijd voor een verlate lunch. Het is heerlijk weer, dus het wordt wederom een terras.
Paleis ‘t Loo
We zien dat het pas rond tweeën is en bedenken dat er wel meer moois is in Apeldoorn, namelijk Paleis ’t Loo. Op dit moment wordt het paleis zelf verbouwd en vernieuwd, maar de tuinen en stallen zijn wel geopend. Op de parkeerplaats spotten we direct een AA-kenteken. Spannend!
Vanaf de ingang lopen we eerst langs de stallen, die bewaren we tot het eind. We lopen dus eerst door naar de tuinen. Het advies aan de poort was om eerst het paleisdak op te gaan. Met een soort gesloten bouwlift wordt je bovenop het dak gebracht. Vanaf het dak heb je prachtig zicht op de tuinen, maar ook op de verbouwing die aan de gang is. Mooi om te zien.
Met de trappen langs de steigers lopen we weer naar beneden om vanaf daar de tuinen te betreden. De tuinen zijn er al sinds de 17e eeuw, echter in de loop der tijd zijn ze wel diverse malen van gedaante veranderd. In de 17e eeuw zijn ze aangelegd als barokke tuin in opdracht van Koning-stadhouder Willem III. Het werd een symmetrische tuin met veel parterres, fonteinen en historische beplanting. Aan het begin van de 19e eeuw veranderde de tuin in een park met kronkelende paden, bosjes, struiken en veel soorten bomen.
In de jaren tachtig (1984) zijn de tuinen weer terug gebracht in de barokke stijl van de 17e eeuw met hier en daar ook wel wat modernere planten. We slenteren lekker door de tuinen, langs de fonteinen en beelden. Buiten de traditionele beelden van goden en godinnen uit de Griekse mythologie, staan er tijdelijk ook een viertal moderne beelden.
Het zijn de elementen ozon, lachgas, methaan en koolstofdioxide. Ze staan symbool voor de veranderende aarde onder invloed van menselijk handelen.
De stallen
We lopen de tuinen weer uit en gaan weer terug richting de stallen. Aan twee zijden staan stallen en daartussen zogenaamde koetshuizen. Hierin staan diverse koninklijke rijtuigen, sleden en auto’s tentoongesteld.
Naast diverse jachtrijtuigen staat hier ook het witte rijtuig welke dienst heeft gedaan als lijkwagen bij de uitvaart van Koningin Wilhelmina. De stallen zijn behoorlijk leeg, helemaal achterin staan nog twee paarden. Naar zeggen is een van de paarden Benito, het favoriete rijpaard van Prinses Beatrix.
Het terras van het restaurant Prins Hendrik Garage ziet er met haar schommelstoeltjes wel heel aanlokkelijk uit. Ach, het is er ook wel weer tijd voor. Terug gekomen op de parkeerplaats is de AA-auto verdwenen. De bestuurder zijn we helaas niet tegengekomen. Via de supermarkt in Dieren rijden en varen we weer terug naar Olburgen.
Naar Deventer
Weekend! Lekker rustig aan dus. Hoewel, elke vakantiedag voelt natuurlijk als weekend. We ontbijten in de tuin, lezen wat en besluiten naar Deventer te rijden op zo’n drie kwartier van hier. Deventer is ook één van de Hanzesteden, eveneens gelegen aan de IJssel.
Ook hier vinden we weer prachtige historische gebouwen, kerken en pittoreske straatjes. Via één van deze straatjes lopen we De Brink op, het monumentale en centrale plein van de stad. Naast de wekelijkse warenmarkt staat het rondom deze markt vol met gezellige terrassen. Laat het nou net lunchtijd zijn!
Na de lunch lopen we nog even door de stad. Het begint wat te betrekken, dus we zoeken de auto maar weer op en rijden terug naar het vakantiepark.
Zondag, rustdag
Het is alweer zondag. Vandaag blijven we een beetje rondom het huisje. Aan het begin van de middag hebben we wel een kleine wandeling op de planning. Vanaf het vakantiepark lopen we heerlijk langs het water, maar niet nadat we eerst een ijsje hebben gehaald.
Via wat landweggetjes lopen we in een kleine 5 kilometer weer terug naar het park. Je merkt dat het zondag is en dat er veel mensen op pad zijn met dit heerlijke weer. Bij het huisje gaan we lekker op ons terras zitten met een fijn boek. Voor het avondeten staat de barbecue op de planning. Bij de supermarkt hebben we zo’n handig wegwerpexemplaar gekocht. Ideaal voor vakanties! In het avondzonnetje genieten we van het heerlijke eten en een glas verfrissende rosé.
’s Avonds pakken we de spelletjes-competitie weer op.
Heuven Beekhuizen
Wederom een relaxed begin van de dag. Rond het middaguur rijden we naar het pontje en vanaf daar naar Rheden, We parkeren de auto hier bij het bezoekerscentrum van de Veluwezoom. We gaan de wandeling maken ‘Heuven Beekhuizen’ van zo’n 9 kilometer. We starten bij een open veld en lopen vanaf daar de bossen in.
Wat opvalt is dat er aardig veel hoogteverschil is op de route. Er zitten best wat klimmetjes in. Naast de nodige torren en kevertjes horen we ineens iets ritselen en een gifgroene ringslang kronkelt vrij snel het pad over. Helaas te snel om er een foto van te maken. Bijzonder zeg! Op een gegeven moment zien we vanuit het bos een wat openere plek: Landgoed Beekhuizen.
In 1844 is hier een gebouw neergezet voor logement, zoals ze dat toen noemden. In de 19e eeuw is Hotel Beekhuizen hier geopend, ook wel ‘Klein Zwitserland’ genoemd. Dit omdat het in Zwitserse chaletstijl is gebouwd. In 1980 is het afgebrand en daarna afgebroken. Meer dan een open vlakte is het nu niet. Elders in dit gebied wordt op dit moment weer een nieuw hotel gebouwd.
Ongeveer op de helft van de wandeling komen we bij een mooie grote waterpartij. Het is een vijver in een parkachtige sfeer. Vroeger stonden hier watermolens, de meesten deden dienst als papierfabriekjes. Van de molens zijn geen overblijfselen meer. We wandelen rustig verder en komen nu in een gebied waar wat meer kans is om dieren te zien en dan met name zwijnen en IJslandse pony’s. Als eerste zien we inderdaad zwijnen met jongen.
Terwijl we daar naar staan te kijken horen we een gehinnik achter ons en komt er een mooie witte pony voorbijgelopen. In galop verdwijnt deze uit ons gezichtsveld. Wij lopen ook maar weer verder en komen nog tientallen zwijnen tegen. De afstand tussen ons en de dieren is nu wat kleiner en we merken dat ze, uiteraard, beschermend zijn naar hun jongen toe. Niet te lang blijven staan dus!
Na circa 2,5 uur zijn we weer terug bij het bezoekerscentrum. Op loopafstand van deze locatie weten wij een fijn restaurant te zitten. Een paar dagen geleden hebben we alvast een reservering gemaakt en we nemen plaats op het terras. Heerlijk even onder de parasols. Het eten smaakt ons weer voortreffelijk en rustig aan rijden we weer terug.
Fietsend naar Doesburg
Onze voorlaatste dag. De weersvoorspellingen zijn voortreffelijk, dus hebben we gisteren alvast fietsen gehuurd voor vandaag. Aan het einde van de ochtend stappen we op en fietsen langs de Zwarte Schaar richting Doesburg. Wat een mooi stadje weer, onze derde hanzestad van deze vakantie.
Ook weer sfeervolle straatjes, een mooie grote kerk, maar aanzienlijk kleiner dan de andere twee steden. Toeval of niet, het is lunchtijd! Doesburg staat bekend om zijn mosterd, dus een mosterdsoepje moet je er wel gegeten hebben. Gelukkig staat deze op de kaart en smaakt het ons prima. Tijd om verder te gaan. We bekijken even de site met fietsknooppunten en prenten er een zevental in ons hoofd. Deze knooppunten brengen je langs veel mooiere punten dan wanneer je recht toe recht aan ergens heen fietst.
We rijden over landweggetjes, al dan niet geasfalteerd, door bebost gebied en door mooie plaatsjes zoals Spankeren, Leuvenheim en Brummen. Bij deze laatste plaats nemen we weer een pontje over de IJssel. Ditmaal naar Bronkhorst.
Bronkhorst
Bronkhorst is bekend als de kleinste stad van Nederland. Eigenlijk is het maar een dorp met een handjevol huizen, mooie stadsboerderijen en een grote kerk, maar het heeft ooit stadsrechten gekregen. We zetten onze fietsen bij de kerk en lopen de hoofdstraat in. Het lijkt wel een openluchtmuseum al deze gebouwen.
Voordat we weer verder gaan, drinken we nog even een drankje op een terras. Vanaf hier is het nog een kilometer of 7 terug naar Olburgen. In totaal hebben we uiteindelijk een kleine 35 kilometer in de benen. Terug bij het huisje zitten we nog lekker met een boek in de zon en relaxen wat in onze hangmat.
Laatste dag
De laatste dag alweer. Dat betekent dat we op tijd opstaan. Na het ontbijt pakken we de auto in, brengen het afval weg en leveren de sleutel in. Voor de laatste keer rijden we naar het pontje. De navigatie zetten we weer op ‘snelwegvermijdend’. Hierdoor rijden we over de Veluwe naar de Utrechtse Heuvelrug, prachtige rit door het groen.
Daarna komen we langs de Loosdrechtse Plassen en de Vinkeveense plassen. Vanaf Amstelhoek kronkelen we de rivier de Amstel af tot Nieuwveen en dan zijn we zo goed als weer thuis.
Tot slot
Wat een fijne vakantie hebben we gehad in de Achterhoek. De Hanzesteden zijn schitterend met al hun historie. De natuur is in dit deel van Nederland uitgestrekt en fietsen langs de IJssel: prachtig! Gelderland is een echte aanrader!
Geschreven door: Nicole Bakker