In november is het dan zo ver en vertrek ik voor een studiereis naar Marokko. Vele verhalen heb ik al over Marokko gehoord maar ik ben er nog nooit geweest. Vol verwachting begin ik aan deze trip.
Rond half 3 ontmoet ik op Schiphol mijn 14 medereizigers, die ook allemaal uit de reisbranche komen. Een paar uurtjes later vliegen we met Royal Air Maroc via Casablanca door naar Ouarzazate.
Nadat we in Ouarzazate onze begeleider Nourdine hebben ontmoet, worden we naar onze accommodatie gebracht. In het hotel, dat in Moorse stijl is gebouwd en er luxe uit ziet, hebben veel filmsterren geslapen tijdens de opnames van films die in de nabijgelegen filmstudio’s werden gemaakt.
Ik blijk in een 3-kamerappartement te verblijven; super mooi en groot, zeker voor mij alleen. Dat wordt dus heerlijk slapen in een veel te groot bed.
Kasbah Taourirt
De volgende morgen staan we vroeg op en brengen we eerst een bezoek aan Kasbah Taourirt. De met zand en steen gebouwde Kasbah werd oorspronkelijk gebouwd als verdedigingsfort. Het bestaat uit veel verschillende kamers, die allemaal weer door smalle trappen met elkaar verbonden zijn.
Door de kleine raampjes komt er zonlicht naar binnen en hebben we een geweldig uitzicht op de stad Ouarzazate. Onze gids vertelt er met veel enthousiasme over en we kijken onze ogen uit.
Ouarzazate en de filmindustrie
Na de Kasbah Taourirt gaan we naar het tegenover gelegen filmmuseum. Ouarzazate staat bekend om de vele films die er in de omgeving zijn opgenomen en wordt ook wel het ‘Hollywood van Marokko’ genoemd. De meeste films hebben een religieuze achtergrond zoals Judas en Jesus opgenomen in 2001 en Joseph in 2003. Andere bekendere films zijn Lawrence of Arabia, Cleopatra, Sahara en the Mummy en Gladiator.
In het filmmuseum is van alles te zien aan kamers en settings van bekende films en zijn ook nog decorstukken uit bijvoorbeeld de Gladiator. Ook krijgen we de mogelijkheid om zelf op de foto te gaan met diverse decorstukken en wordt er kleding uit de films tentoongesteld. Ik zie een mooie troon staan, waar ik me even op laat fotograferen.
Verderop is de mogelijkheid om gevangen te worden genomen en ga zo maar door.
Ait Ben Haddou
Ait Ben Haddou staat als volgende op het programma. Voordat we dat gaan verkennen, lunchen we in een restaurant waar vandaan we een geweldig uitzicht hebben op het bergdorpje.
De lunch bestaat uit de welbekende Marokkaanse tajine waarin vlees en groenten zijn gestoofd. Na de lunch lopen we het dorpje in, helemaal naar de top, waar vandaan we een super overzicht hebben.
Het is jammer dat het enorm waait, want daardoor zijn we meer bezig met het verwijderen van zand uit onze ogen, oren en neus dan het genieten van de wandeling.
Het maakt maar weer eens duidelijk waarom de berbers in de woestijn altijd een sjaal om hun hoofd wikkelen. Het was voor mij ook een uitkomst geweest, maar die heb ik helaas niet bij me.
Atlas Film Studios
Na de zandstorm doorstaan te hebben, vertrekken we richting de Atlas Film Studios, een van de grootste filmstudio’s van de wereld. We zien hier nog van alles dat ons herinnert aan films, zoals bijvoorbeeld een kopie van de Vallei der Koningen (Luxor, Egypte), die is gebruikt voor de film van ‘Asterix en Obelix’ (genaamd Mission Cleopatra 2002) en het vliegtuig van de film ‘The Jewel of the Nile’.
Andere bekende films die hier zijn opgenomen zijn o.a. Sex and the City 2 (2010), Prince of Persia (2010) en Babel (2006). We kijken onze ogen uit.
Na een bezoekje aan deze studio’s gaan we weer terug naar onze hotel. Voor het diner vertrekken we naar de Riad “Temples Arts”, een exclusieve accommodatie, waar 7 kamers zijn die allemaal vernoemd zijn naar een film die in de omgeving is opgenomen. Zo zijn er o.a. de Cleopatra - en de Gladiator kamer, elk in de sfeer van de film. Na het heerlijke diner gaan we weer terug naar ons hotel.
naar de Sahara
De volgende ochtend staan we vroeg op voor een lange reis naar de Sahara.
In een minibus rijden we via een prachtige route door de Draa vallei, die ca 300 kilometer lang is en een aaneenschakeling is van oases met palmbomen, naar Zagora.
Daar aangekomen worden we opgesplitst en ingedeeld in 4-wheeldrives. Na een tijdje over een onverharde weg gereden te hebben, stoppen we bij Kasbah Azalay in M’Hamid, waar we een heerlijke maaltijd geserveerd krijgen. M’Hamid is de laatste plaats voordat je de woestijn inrijdt.
Na de lunch gaat het echte werk beginnen. Chegaga Dunes, veertig kilometer over hobbelige zandige heuvels in ongeveer 2,5 uur.
Onderweg wordt er zo nu en dan gestopt om foto’s te maken en wordt er uitgelegd dat de zandverstuivingen in de woestijn worden veroorzaakt door regen in de steden Marrakech en Casablanca.
Het is een geweldige tocht die ik niet snel zal vergeten. Overal om ons heen zand, maar ondanks dat verandert het landschap constant en ook de kleuren zijn telkens anders. Ik had nooit gedacht dat een ‘hoop zand’ zo’n indruk zou kunnen maken.
Een nacht in de woestijn
Uiteindelijk komen we aan bij de plek waar we gaan overnachten. Een berberkamp met acht tenten die allemaal zeer luxe zijn ingericht met een groot bed, een chemisch toilet, wasbak en douche. En dat alles te midden van mooie oranjekleurige zandduinen.
De sensationele ligging, ver weg van de bewoonde wereld, in de ‘middle of nowhere’ en de sfeer van het luxe kamp maken de rit absoluut waard. Omdat inmiddels de zon al begint onder te gaan, proberen we daar allemaal de mooiste foto’s van te maken.
Tijdens het diner worden we ook hier verwend met de Marokkaanse keuken en ik moet zeggen het smaakt me allemaal weer heerlijk.
Na het eten lopen we naar buiten om de sterren te bekijken. Nog nooit van mijn leven heb ik zoveel sterren bij elkaar gezien, die zo dichtbij lijken dat je ze bijna kan aanraken. Voordat ik in slaap val hoor ik, behalve wat zand dat tegen de tent aanstuift, helemaal niets …
Terug naar de bewoonde wereld
De volgende morgen staan we vroeg op en genieten we van een prachtige zonsopgang. Een geweldige ervaring om langzaam de kleuren om ons heen te zien veranderen en we schieten dan ook weer heel wat foto’s.
Na nog een bijzonder ontbijt midden in de woestijn, vertrekken we weer richting Ouarzazate. Onderweg komen we een groepje kamelen tegen die van nomaden blijken te zijn.
Na weer 2,5 uur terug te hebben gereden, lunchen we in een Kasbah en stoppen we nog even in Zagora, waar we het centrum bekijken en wat souvenirs kopen.
We vervolgen onze weg door het prachtige Atlasgebergte en komen aan het eind van de middag weer bij ons hotel in Ouarzazate aan. Na de geweldige Sahara ervaring geniet ik hier van een warm bad en een heerlijk buffet.
Naar Marrakech
De volgende morgen verlaten we Ouarzazate voor een vier uur durende rit naar Marrakech. Onderweg komen we ook over Tizi-n-Tichka, een pas op 2260 meter in de Hoge Atlas.
Het is een prachtige tocht met bijzondere uitzichten op mooie valleien en dorpjes die aan de berghellingen vast geplakt lijken te zijn.
Arganolie
Niet ver van Marrakech maken we een stop bij een winkeltje waar ook Arganolie wordt gemaakt. Van deze olie, die wordt gemaakt van noten van de Arganboom, wordt gezegd dat het een goede werking heeft op de huid, haren en nagels. Het wordt echter ook gebruikt in eetbare producten als pindakaas.
Omdat Arganolie met de hand wordt gemaakt, is de olie zeer prijzig en wordt het ook wel vloeibaar Marokkaans goud genoemd. Bij het winkeltje vind ik ook nog wat kleine souvenirs voor thuis.
In Marrakech aangekomen, gaan we direct naar ons overnachtinghotel waar we inchecken, lunchen en een uurtje zon pakken bij het zwembad.
De medina van Marrakech
Ik heb al veel verhalen over Marrakech gehoord en ben dus ook erg benieuwd als we ’s middags, onder begeleiding van een Nederlands sprekende gids, eindelijk naar de medina (oude stad) gaan.
We worden afgezet bij een van de indrukwekkende stadpoorten van de oude stad en lopen achter de gids aan door de smalle straatjes van Marrakech.
We komen ogen tekort, zoveel valt er te zien; winkeltjes met Marokkaanse etenswaren en lekkernijen, heerlijk ruikende specerijen, maar ook ateliertjes met handwerklieden. We lopen langs prachtige Riads, kleine hotels in oude stadsvilla’s, die midden in de Medina liggen. Vaak hebben deze geen zwembad of andere faciliteiten maar de ligging maakt heel veel goed.
Het is makkelijk te verdwalen in de medina en daarom lopen we netjes achter elkaar richting het grootste en bekendste plein van Marrakech ...
Djemaa el Fna Plein
Overdag is het hier redelijk rustig en staan er kraampjes met verse jus d’orange maar aan het eind van de middag wordt het gaandeweg steeds drukker.
Wij zijn precies op tijd om deze metamorfose mee te maken en krijgen twee uur de tijd om op ons gemak het plein en de naast gelegen bazaar te bekijken.
Het plein begint zich te vullen met allerlei kraampjes met etenswaren (al gauw beginnen de rookwolken op te stijgen), verhalenvertellers, slangenbezweerders en niet te vergeten de trommelaars. Kortom het wordt een zeer levendig plein waar je ogen tekort komt.
In de bazaar bekijken we de winkeltjes en al snel kom ik er achter dat ik toch wat te duur uit ben met mijn souvenirs. Ik troost me met de gedachte dat ik een arme man met maar één winkeltje (die minder toeristen ontvangt) verblijd heb met mijn aankoop. Uiteindelijk koop ik hier nog een mooie kasjmier sjaal, waarbij ik behoorlijk onderhandel. Weer terug op het plein blijkt de ondergaande zon een prachtige roodachtige gloed over het plein te geven.
Als de schemering valt, verzamelen we weer en lopen we gezamenlijk naar de dichtbij gelegen Koutoubia moskee. In deze moskee, die de grootste van Marrakech is, kunnen zo’n 25.000 gelovigen tegelijk naar binnen om hun gebed te doen.
Helaas is dit al weer de laatste avond van deze mooie en indrukwekkende reis. Er rest ons nog een laatste overheerlijk Marokkaans diner waarbij we onze ervaringen uitwisselen. Iedereen is razend enthousiast over wat we van Marokko gezien hebben.
Ik kijk terug op een zeer geslaagde reis. Graag zou ik weer terug willen om nog meer te zien van dit indrukwekkende land en van de stad Marrakech.
Geschreven door: Mariska Hovingh