We zitten ongeveer op de helft van onze vakantie en hebben gisteren vooral veel nattigheid gehad, maar oh wat genieten we tot nu toe (lees hier) van deze fantastische reis door Nieuw-Zeeland!
De schoenen zijn gisteren doorweekt geraakt, maar inmiddels zijn ze weer bijna droog … Tijdens het ontbijt zetten we het kacheltje nog even aan en de eerste 25 kilometer van de dag staat de verwarming van de auto op onze voeten.
Lake Matheson
We rijden eerst naar Lake Matheson bij Fox Glacier. Dit is een spiegelmeer waarin de omliggende bergen met besneeuwde toppen prachtig in worden weerspiegeld. Bij mooi zonnig weer dan. We zien wel wat, maar niet alles.
Al met al is het wel een leuk rondje lopen rondom het meer. De tocht gaat verder naar een kleine zalmkwekerij, nabij Lake Paringa, waar we lunchen. De zalmen leven overigens niet in het meer, maar worden op de kwekerij in grote kunstmatige vijvers gekweekt.
Monro Beach Walk
Dan rijden we door naar Lake Moeraki en daar vlakbij is de Monro Beach Walk. Dit moet het hoogtepunt van de dag worden, want hier kunnen we de Fjordland Crested (Tawaki) pinguïn zien. Het is en blijft natuurlijk wel de natuur hier en het is dus geen dierenpark. In ongeveer een half uur lopen we vanaf de parkeerplaats door het bos naar het strand aan de Tasman Zee.
En wat een geluk, we zien er meteen eentje lopen op het strand. Het is niet de bedoeling dat mensen dichtbij pinguïns komen, dus we houden afstand van de dieren en bekijken ze met verrekijker en onze camera. Wat een prachtig gezicht zoals die pinguïn over het strand wandelt, even uit ons gezichtsveld verdwijnt om vervolgens bovenop een rots weer ‘op te duiken’ om zich te voegen bij nog twee andere pinguïns.
Even later wordt het nog mooier, want we zien de volgende pinguïn nog in de zee. Wat moet zo’n beestje werken zeg om aan land te komen! Ook deze gaat naar de anderen op de rots. Wat een schitterende ervaring! We zien ook nog mensen iets zoeken op het strand en ik ga vragen wat. Ze zoeken naar jade, dat schijn je er dus ook te kunnen vinden.
Thunderbirds Creek Waterval
Het is alweer rond vieren dus we moeten echt weer verder. Het einddoel van vandaag is de plaats Wanaka. Onderweg stoppen we nog bij de Thunderbirds Creek waterval en de Blue Pools.
De lucht breekt open en we zien onderweg zelfs af en toe besneeuwde bergtoppen tussen de wolken door piepen. Na een aantal dagen betaald te hebben gekampeerd, gaan we nu weer voor gratis en overnachten bij Red Bridge campsite.
Naar Wanaka
We worden gewekt door asfalteringswerkzaamheden en door een voorzichtig zonnetje. Na het ontbijt rijden we in een klein kwartiertje naar Wanaka. Als eerste rijden we naar het meer. In dit meer staat de Wanaka Tree, een boom die in het water groeit.
Best bijzonder gezicht zo, één boompje in een immens meer. We lopen nog wat verder langs het meer en genieten van het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen rondom het meer. Wanaka is bekend als wintersportplaats, maar het is ook in de zomer een gezellig plaatsje.
Puzzling World
’s Middags bezoeken we nog Puzzling World, een attractie waar allerlei ruimtes zijn met illusies, erg grappig.
Buiten is er ook nog een doolhof, waar we toch gauw een uurtje zoet zijn. Aan het einde van de middag rijden we weer naar dezelfde slaapplek toe en zetten de boiler aan voor een heerlijke warme douche.
Cromwell
Het ontbijt is de volgende dag, vinden we zelf, bijzonder grappig. Bij elke hap die we nemen blazen we stoomwolkjes van de kou. Snel op weg dan maar richting Queenstown. De snelste route is met een camper niet toegestaan vanwege te steile en scherpe bochten. We rijden als eerste naar Cromwell, een stadje oorspronkelijk gelegen op de samenkomst van de Clutha River en de Kawarau River. Met de aanleg van de Clyde Dam in 1990 kwam het stadje onder water te staan door Lake Dunstan. Eénderde is op hoger gelegen gebied herbouwd.
We bezoeken hier Cromwell Heritage Precinct. Hier staan historische gebouwen uit 1860 die ze gered hebben uit de hoofdstraat die nu onder water staat. Een klein openluchtmuseum dus.
Arrowtown
Tegen de middag rijden we door naar Arrowtown, een goed bewaard gebleven goudmijn-stad. Ook hier staan prachtige oude gebouwen uit omstreeks 1860 en er zijn overblijfselen van huisjes van Chinese gastarbeiders.
Queenstown
Daarna is het nog zo’n 16 kilometer rijden naar Queenstown. Deze stad heeft zich ontwikkeld tot adrenaline-stad waar je allerlei avontuurlijke sporten kunt doen zoals bungeejumpen, raften en andere activiteiten op het water, mountainbiken, skiën en snowboarden. De laatste twee circa vijf maanden per jaar.
De stad ligt supermooi zo aan het water en met de bergen rondom. Het centrum is erg gezellig met leuke winkels en horeca. Vanaf de camping waar we staan lopen we er in een kwartiertje naar toe. Ons doel voor vandaag is een nieuwe paraplu en regenbroeken. De paraplu is reeds gebruikt, de regenbroeken hopen we ongebruikt mee naar huis te nemen.
Mount Crichton wandeling
De meeste dagen hebben we vijf lagen kleding aan, vandaag lijken vier lagen wel voldoende. We beginnen vandaag met een rit langs Lake Wakatipu, een meer in een s-vorm wat loopt van Glenorchy tot Kingston met Queenstown in het midden.
Vanuit daar rijden we richting Glenorchy. Vrij snel buiten Queenstown is onze eerste stop om de Mount Crichton wandeling te gaan doen. Deze is ongeveer zes kilometer en volgens de borden doe je er twee tot vier uur over. De wandeling voert door een mooie groene kloof, een canyon.
De bomen zijn hier meer loofbomen. Voor het eerst dat we dit echt zien. Tot nu toe zagen we voornamelijk regenwoud. In de kloof kolkt een rivier en eenmaal boven hebben we prachtig uitzicht op Lake Wakatipu met daarachter immense besneeuwde bergtoppen.
Deze zien we vandaag overal om ons heen. Je hebt hier dus geen idee van als het elke keer zo bewolkt is. Na tweeënhalf half uur zijn we alweer terug, met twee kledinglagen minder.
We rijden verder naar Glenorchy zelf, de rit erna toe is prachtig! Na elke bocht weer een nieuw zicht op het meer en de bergen. Terug richting Queenstown maar weer en we gaan door richting Kingston. Ook weer een prachtige rit en vlak voor deze plaats is een geweldige gratis kampeerplek aan het meer.
Fjordengebied
Na heerlijk geslapen te hebben, vervolgen we de route naar Manapouri. Hier kijken we alvast waar onze volgende excursie gaat vertrekken. Na dit gezien te hebben rijden we door naar Te Anau, en zijn daarmee aangekomen in het fjordengebied van Nieuw-Zeeland.
De camping die we op het oog hebben is gelukkig beschikbaar. Hier gaan we direct aan de slag met de was en kloppen we het beddengoed weer eens goed uit, want zolang in dezelfde camper maakt wel wat stoffig. Op deze camping hebben ze een kleine tweepersoonssauna die gebruikt mag worden door de gasten van de camping.
Bij aankomst hebben we meteen een tijd gereserveerd, dus aan het einde van de middag is het ineens 72 graden. Heerlijk zweten dus. Na het eten maken we nog even een wandelingetje richting het centrum.
De Kepler Track
Ons voornemen om de regenbroeken pas in Nederland te gebruiken houdt niet lang stand. We willen een deel van de Kepler Track gaan wandelen en het regent behoorlijk. De Kepler Track zelf is een meerdaagse wandeling, maar je kunt er ook een stukje van lopen. Wij kiezen voor het deel wat tot Brod Bay gaat, een kleine zes kilometer heen en hetzelfde stuk weer terug.
De wandeling voert weer door een bos en dit keer is het weer regenwoud. In andere delen hebben we al veel varens gezien die op een stam staan, hier groeien de varens direct vanaf de grond. Omdat het lente is zijn de kleuren lekker frisgroen. Door het regenachtige weer, en niet alleen van vandaag, is het op sommige delen van het pad een beproeving om verder te kunnen.
Er zitten stukken in met ware modderpoelen en dan is het de kunst om de juiste stap te zetten en er niet tot je enkels in te gaan. Dit gaat ons gelukkig aardig af. Verder dan net over de neus van de schoen komt het niet. De wandeling voert dan wel door het bos, maar loopt vaak ook parallel aan de oevers van het Lake Te Anau.
De oevers die tegenover de plaats Te Anau liggen kunnen we echter door de laaghangende bewolking niet zien. Nog voordat we op het keerpunt zijn wordt het al wat lichter aan de hemel en de zon probeert door de bomen heen te piepen. Die zitten echter nog vol regenwater, dus het druppelt nog wel even door. Op de terugweg zijn de bomen ook uitgedruppeld en je ziet ineens een heel ander bos.
Bijzonder genoeg is het met regen eigenlijk mooier omdat het er dan zo fris uitziet. Fijn om het verschil te kunnen zien. Inmiddels hebben we ook zicht op Te Anau en de omliggende bergen.
Terug in Te Anau informeren we bij het Visitor Centre nog even naar de mogelijkheden in het verderop gelegen Milford Sound. Dit omdat de afgelopen dagen de weg erheen regelmatig is afgesloten vanwege sneeuwval. Terug op de camping kunnen de schoenen en wijzelf nog even lekker genieten van het zonnetje. In de avond lopen we voor het diner naar Redcliff restaurant, wat erg goed bekend staat. Dat kunnen wij alleen maar beamen.
Richting Milford Sound
De volgende ochtend rijden we naar het noorden richting Milford Sound. Dit ligt op 118 kilometer van Te Anau. Als snel rijden we in een soort fuik, wel een vriendelijke. Of we ervan op de hoogte zijn dat de weg naar Milford Sound vanaf een bepaald deel is afgesloten. Dat weten we, maar keurig dat ze dit doen. Daarna is onze eerste stop Mirror Lakes. Een aantal kleine watertjes waar de besneeuwde bergtoppen prachtig in weerspiegelen, afhankelijk van het weer natuurlijk.
Het waait nu net iets te hard voor het mooie, maar de terugweg hebben we nog een kans.
Naar Key Summit
Verder rijden maar naar The Divide, hier is de parkeerplaats voor de wandeling die we gaan doen naar Key Summit. Deze wandeling is ongeveer vierenhalf kilometer omhoog lopen op een soms prima pad en soms op een ruig pad. Het harde werken wordt wel enorm beloond met een schitterend uitzicht over de besneeuwde bergtoppen.
Welke kant je ook op kijkt, je ziet ze. We lopen nog vijf minuutjes verder naar boven en hebben uitzicht op Lake Marian. Eigenlijk hadden we de wandeling naar dat meer zelf willen doen, maar dat ging niet vanwege de wegafsluiting. Via hetzelfde pad dalen we uiteindelijk weer af.
We rijden natuurlijk wel even door naar de wegafsluiting waar een dertigtal voertuigen hoopvol staan te wachten op het sein dat de weg weer opengaat. Helaas voor deze mensen is dat ook vandaag niet gebeurd, lezen we later. We keren om en rijden de 85 kilometer weer terug.
Deze terugweg is nog prachtiger dan de heenweg. Het weer is opgeklaard en de besneeuwde bergtoppen zijn geweldig om te zien. De ene keer is de omgeving vrij vlak door een vallei en de andere keer weer wat meer hoogteverschil met prachtige gele bloemen.
We stoppen weer bij Mirror Lakes en het zicht is nu gelukkig iets beter en rustiger.
Onze laatste stop is Lake Mistletoe, een makkelijk wandelingetje van zo’n 30 minuten naar het meertje en terug door het bos zien we nog wat kleine muizen met elkaar spelen. Het einde van de dag nadert, dus we rijden weer lekker terug naar de camping.
Naar de Doubtful Sound
Als eerste gaan we vanmorgen naar de supermarkt om alvast voor de komende dagen eten te halen. Daarna rijden we naar Manapouri voor de excursie naar de Doubtful Sound. Om 12.30 uur stappen we op een soort passagiersferry, die ons in drie kwartier naar de overkant van Lake Manapouri brengt.
Hier, bij het grootste hydro power station van Nieuw-Zeeland, stappen we over op een bus. Deze brengt ons ook weer in drie kwartier over de Wilmot Pass naar Deep Cove waar we uiteindelijk inschepen op de Fiordland Navigator, een klein cruiseschip waar circa 70 passagiers opgaan. Na de nodige veiligheidsinstructies brengen we onze spullen naar de hut. Het is een hut die we delen met twee andere passagiers. Er zijn wel privé-hutten, maar deze zitten razendsnel vol en zijn een stuk duurder. Daarna gaan we lekker de boot verkennen.
Door de kleinschaligheid voelt het meer als een boot dan een cruiseschip. Er zijn een aantal buitendekken verdeeld over twee etages en binnen is een centrale ruimte waar je lekker kunt relaxen en waar ook de maaltijden geserveerd worden. Onderhand loopt er op de boot ook een gids rond met een microfoon, die op zijn tijd interessante wetenswaardigheden over de flora en fauna van het fjordengebied vertelt.
Door de intercom komt vervolgens de mededeling dat de soep klaarstaat en wat later een hartige scone. Heerlijk af en toe een tussendoortje. De route voert als eerste direct naar het andere eind van het fjord bij de Abel Tasman Zee. Bij de monding met de zee gaat het water behoorlijk tekeer, dus voor zeezieken heel eventjes afzien.
We worden hier wel direct beloond met een zeeleeuwen-kolonie en een drietal pinguïns, weer van het soort Fiordland Crested. Aan het einde van de middag varen we de rustige zijarm Bradshaw Sound in, waar we voor anker gaan. Hier is de keuze om met een kajak het water op te gaan of met een klein tenderbootje. We kiezen allebei voor iets anders zodat we de ervaring kunnen delen.
Met het bootje leer je nog wat meer van de natuur en met het kajakken geniet je wat meer van de stilte om je heen. Hoewel je wel bij de groep moet blijven. Daarna is er voor de liefhebber gelegenheid om te gaan zwemmen. Dat vinden wij een beetje te koud, maar één of twee stoere medepassagiers wagen de duik.
Het is alweer acht uur en het diner staat klaar. Een heerlijk buffet, voldoende om uit te kiezen. Na het diner geeft de gids nog een presentatie over nog meer flora en fauna in dit bijzondere gebied. Na de presentatie is het alweer 22.00 uur geweest en tijd om naar bed te gaan. Morgen weer vroeg dag.
Vroeg is rond 6.00 uur opstaan. Ook het ontbijt is weer een buffet met de keuze uit warm en koud. Rond 7.00 uur wordt het anker opgehaald en gaan we weer varen.
Vlakbij Secretary Island zien we nog weer een pinguïn op de rotsen staan en daarna varen we Hall Arm in. We varen helemaal naar het einde en daar worden de motoren uitgezet en vraagt de gids om vijf minuten stilte. En dan tijdens die stilte ook geen foto’s etcetera nemen, maar gewoon genieten van de geluiden om je heen. Ze noemen dit de ‘Sound of Silence’, sorry als je nu het liedje in je hoofd hebt. Machtig mooi die stilte, die alleen gevuld wordt door het geluid van watervallen en de vele vogels. Om me heen zie ik ook kleine flarden aan wolkjes. Die veranderen razendsnel van vorm en als je denkt dat je het kunt pakken, dan zijn ze ineens in het niets opgelost. Ongrijpbaar dus.
Langzaam aan varen weer terug naar Deep Cove en gaan we andersom als we gekomen zijn weer terug naar Manapouri. Een heel bijzondere ervaring op een geïsoleerd gelegen fjord waar maar een handjevol mensen kunnen en mogen komen op een dag.
Terwijl in het fjord de zon zich amper heeft laten zien, is het hier redelijk zonnig. We rijden langs uitgestrekte velden met schapen naar Winton en parkeren de camper op een gratis kampeerplek. We pakken onze stoeltjes en genieten de rest van de middag van het zonnetje.
Benieuwd naar het volgende deel van deze fantastische reis? Binnenkort lees je hier het vervolg …
Geschreven door: Nicole Bakker