Na eerst Noordereiland bezocht te hebben, hebben we inmiddels ook al heel wat moois van ons lijstje op Zuidereiland kunnen afvinken (lees hier).
Het museum Transport world
Gisteren hebben we de prachtige Doubtful Sound gedaan en vandaag rijden we naar Invercargill en bezoeken daar het museum Transport world. Een enorme verzameling van historische auto’s, van de eerste T-Fords, VW-camperbusjes en ook kleinere vrachtwagens en pick-up trucks. Een indrukwekkende hoeveelheid.
The Catlins
Na nog een wandeling door het Queens Park rijden we verder richting het zuidoosten, naar het gebied de Catlins. Onze eerste stop is bij Cliffs at Fortrose, waar een aantal hoge kliffen te zien zijn.
Terug naar de doorgaande weg en via een heuvelachtig landschap, met nog veel meer schapen dan in de rest van Nieuw-Zeeland, rijden we naar Waipapa Lighthouse. Een mooie kleine vuurtoren.
Onze volgende stop is Slope Point, het meest zuidelijke punt van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Grappige is dat dit gewoon op privéterrein ligt van een boer, je loopt er dus naar toe via een weiland met koeien.
Curio Bay
De laatste stop van deze dag is Curio Bay en hier slapen we ook vanavond. De camping is een bijzondere, het heeft plaatsen tussen het hoge riet, maar ook op een klif aan de baai. Wij kiezen voor een plekje op de klif zodat we aan de achterkant zicht hebben op Curio Bay en aan de voorkant op Porpoise Bay.
Bij de camping ligt ook Petrified Forest, wat 180 miljoen jaar geleden bos was, is nu rots geworden waarin de boomstammen zich aftekenen als lijnen. Deze rotsen liggen nu in zee en bij eb is het goed te zien.
Yellow-eyed pinguin
Op deze zelfde plek is het, met leuk weer uiteraard, ook mogelijk om pinguïns te zien. Het gaat hier dan om het zeer zeldzame ras Yellow-eyed pinguin. Deze pinguïn is ongeveer 65 centimeter groot en heeft rondom de ogen een gele band lopen. November is de maand dat de kleintjes net geboren zijn en dat één van de ouders naar zee gaat om voedsel te halen. Meestal vertrekken ze in de vroege ochtend en komen ze aan het begin van de avond weer terug. Advies voor vandaag: tussen 19.30 en 20.30 uur. Uiteraard gaan we op tijd en dan is het wachten en wachten en wachten. Het kan ook zijn dat je voor niets staat te wachten, het is tenslotte natuur.
Om 20.45 uur is er dan ineens toch een pinguïn. Wat een super ervaring om zo’n beestje te volgen vanaf de zee, over de rotsen de bossage in op weg naar het jong. Deze pinguïn neemt zijn tijd en doet hier ongeveer 25 minuten over. Uitgebreid de veren schudden en rustig de boel observeren.
Na deze ene pinguïn hopen we natuurlijk op meer, maar na nog iets van een half uur gewacht te hebben houden we het voor gezien. Het is donker en koud, dus we zoeken lekker de camper weer op.
Watervallen
De volgende dag is het lekker weer en we vervolgen onze weg door de Catlins. We stoppen als eerste bij de Small Niagara Falls, een geintje, want meer dan een stroom versnellinkje is het niet. Snel doorrijden maar naar de McLean Falls, mooie hoge watervallen.
Daarna de Matai Falls en de Rail Trail Walk. En vervolgens nog een waterval, de Purakaunui Falls.
Als laatste stoppen we nog bij Tunnel Hill, dit is een 246 meter lange tunnel die in laat 1800 gebruikt werd als spoorwegtunnel. Nu kun je er doorheen lopen.
Onze overnachting is vandaag aan het einde van de Catlins in Kaka Point. Dit ligt vlakbij Nugget Point en daar staat weer een mooie kleine vuurtoren op de punt en er is weer een pinguïn-spot-punt.
Uiteraard gaan we ons geluk weer beproeven. Na een korte wandeling vanaf de openbare weg kom je bij een observatiehut en hier sta je lekker beschut en kunnen we weer beginnen met turen. Dit keer staan we er ongeveer een uur en ineens zien we een soort eend in de zee. Even denken hoor ‘een eend in de zee?’ met een gele band om de ogen … Bingo!
Deze zien we mooi het strand op komen en ook deze gaat zichzelf eerst mooi oppoetsen voordat het uiteindelijk weer verdwijnt in de bossages. Het blijft zo gaaf dit!
Possums
’s Avonds op de camping als het echt goed donker is, willen we sterren gaan kijken. Op het veldje achter ons horen we wat geïrriteerde dierengeluiden. Met onze hoofdlamp schijnen we het veld op en deze zit vol met possums. Eén voor één schieten ze de bomen in, om er vervolgens nieuwsgierig toch weer uit te komen.
Voor het zicht zijn het geinige beesten, maar met name de vogelpopulatie (inclusief de pinguïns) lijdt behoorlijk onder deze dieren. Ze worden dan ook met man en macht bestreden.
Naar Dunedin
De volgende ochtend ontbijtje buiten in de zon! En op naar Dunedin, zo’n 100 kilometer verderop. We stellen bij aankomst eerst onze overnachtingsplek veilig, een supercentrale gratis kampeerplek achter het station. In zoverre gratis, alleen parkeergeld van vijf dollar. Het is natuurlijk geen sfeervolle plaats, maar de ligging is prettig. We lopen zo naar het centrum, via het prachtige station van Dunedin dat we van buiten en van binnen bekijken.
Een schitterend gebouw in Vlaamse renaissancestijl uit 1906.
Er zijn in de hele stad behoorlijk wat Victoriaanse gebouwen uit ongeveer dezelfde tijd, zo vanaf 1870. We hebben zelf een stadswandeling uitgezet langs deze gebouwen en langs de vele muurschilderingen die de stad rijk is.
We eindigen de wandeling met een bezoek aan het universiteitsterrein, met prachtige gebouwen. Dit jaar vieren zij hun 150-jarige bestaan. Al met al een middag vullend programma. Aan het einde van de middag gaan we terug naar de camper en zitten nog heerlijk buiten.
Tunnel Beach Walk
Voor 8.00 uur moeten we van het terrein af zijn, dus we staan vroeg op. We rijden in een kwartiertje naar het zuiden van Dunedin, naar het begin van Tunnel Beach Walk. Maar we starten daar eerst nog even met een ontbijtje op onze campingstoeltjes in het zonnetje.
Daarna schoenen aan en lopen maar. We gaan een erg steil pad omlaag, wat behoorlijk wat inspanning vergt om op beide benen te blijven staan.
Zo goed als beneden aangekomen zien we enorme zandstenen kliffen, machtig om te zien.
Een stukje verder komen we bij een rots waarin een tunnel is met keurige uitgehouwen treden. Deze tunnel is al in 1870 gemaakt. We dalen door de tunnel af en komen uit in een prachtige baai omgeven door de hoge kliffen. Fenomenaal! Alsof je alleen op de wereld bent.
Na een kwartiertje genieten, is het tijd om weer naar boven te gaan. Dat is wel even een aardige klim. Op weg maar weer.
Larnach Castle
Tijd voor het Otago Peninsula, het schiereiland bij Dunedin. Hier kunnen onder andere weer pinguïns gespot worden en er zit nog een kolonie albatrossen. Beide bezoeken tegen betaling. Omdat we de pinguïns al gezien hebben en albatrossen niet onze eerste interesse heeft, kiezen wij voor het culturele erfgoed. We bezoeken Larnach Castle, Nieuw-Zeelands enige kasteel.
Het kasteel is tussen 1873 en 1887 gebouwd als residentie voor William Larnach, een bankier en later ook politicus. Oorspronkelijk komt de familie Larnach uit Schotland. Het kasteel is nu in handen van de familie Barker die het in 1967 gekocht heeft. Het kasteel is dan verlaten en vervallen. Ze hebben het sindsdien prachtig opgeknapt en zijn daar deels nog steeds mee bezig. Ook de tuinen er omheen zijn prachtig.
Halverwege de middag rijden we weer terug naar Dunedin zelf. We parkeren de camper nu op een andere gratis plek, bij een sportveld. Voor het eerst deze reis dineren we buiten!
Dunedin
Vanmorgen eerst weer wat boodschappen halen en dan rijden we naar Baldwin Street, de meest steile straat ter wereld. Althans dat was het tot 16 juli 2019, toe bleek er toch een straat in Wales nog iets steiler te zijn. In Baldwin Street is het hoogste stijgingspercentage 35%, per 2,86 meter horizontaal afgelegd gaat de straat 1 meter omhoog.
Op het steile gedeelte ligt beton, omdat asfalt er op hete dagen af zou kunnen stromen. Uiteraard lopen we even naar boven en beneden en dat valt eigenlijk best wel mee.
Naar Moeraki Boulders
We rijden Dunedin uit en gaan richting Moeraki waar de beroemde Moeraki Boulders liggen. Dit zijn grote ronde keien (sommige met een diameter van 4 meter) die over het strand verspreid liggen.
Sommige perfect rond, andere opengebarsten. Deze zijn 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan uit opgehoopte kalkzouten. In de loop der tijden zijn deze keien in de kustlijn geraakt, in dit geval de zachte kalksteen kliffen. Door erosie komen de keien langzaam los uit de kliffen en rollen het strand op. Er liggen er behoorlijk wat op het strand en we zien er ook nog één in de klif hangen. Een heel bijzonder fenomeen.
Oamaru
Onze laatste stop voor vandaag is de plaats Oamaru. We rijden meteen naar een camping toe en vanaf daar gaan we lopend het centrum in. Deze bereiken we via de Public Garden, een prachtig park.
In het centrum zelf bevinden zich prachtig bewaard gebleven historische panden. Vandaag lopen we er wat sneller langs, het is al laat en morgen gaan we het op ons gemak bekijken. Voor het diner kiezen we een leuke pub uit.
Rustdag
Vandaag min of meer een rustdag. Relaxed starten we op en daarna is het tijd om de camper weer eens goed schoon te maken aan de binnenkant, het bed te verschonen en de was te doen. Het is er een heerlijke dag voor, de zon schijnt volop.
Steampunk
In de loop van de middag gaan we toch nog even het stadje in. Eerst even een lekker ijsje en dan lopen we naar Steampunk HQ, gelegen aan het begin van het Victoriaanse kwartier van Oamaru. Steampunk is een fantasiestroming die het Victoriaanse tijdperk combineert met sciencefiction en het stoomkrachttijdperk. Er worden futuristische machines gebouwd van oude mechanische onderdelen.
Binnen zijn er een aantal kleine zalen en buiten in de tuin staat ook nog het een en ander. We mogen overal aanzitten, altijd leuk! We komen er al snel achter dat er over het algemeen niets gebeurt als je ergens aankomt en onze conclusie is eigenlijk dat er veel oude verroeste rommel bij elkaar staat. Van sommige roestige onderdelen is dan nog wel iets nieuws gelast, zoals bijvoorbeeld een kikker, piranha of insect.
We houden het voor gezien en lopen nog even verder door het Victoriaanse kwartier en gaan nog wat winkeltjes in. Op weg naar de camping lopen we weer door het mooie park.
Blue Penguin Colony
Na het avondeten rijden we met de camper nog even naar de kust, we parkeren nabij de Blue Penguin Colony. Dit is een attractie waarbij je op een tribune de blauwe pinguïns aan land ziet komen. Het schijnt echter dat je ze op de toegangsweg ook gewoon kunt zien. We rijden er met de camper heen en onder genot van een kopje thee wachten we rustig af. Net na zonsondergang rond 21.20 uur zien we wat mensen een specifieke kant uit kijken, dan weet je dat er iets is. We stappen snel uit de camper en ja hoor, daar lopen drie blue pinguins.
Deze soort pinguïn wordt niet groter dan 30 à 35 centimeter, kleintjes dus. Ze lopen een helling op waar je normaal boten uit het water haalt, vervolgens gaan ze door een verlicht tunneltje en komen er aan de andere kant weer uit. Daar hoppen ze de treinrails over en verdwijnen in het groen. We zien er in totaal zo’n 15. Het is een leuk gezicht, maar ik voel me ook een soort van bezwaard door het gevoel dat ik ze misschien opjaag. Niet heel veel later gaan we weer terug naar de camping.
Richting Mount Cook
Gisteren zijn we erg verwend met het weer en wat valt het druilerige weer van deze ochtend dan tegen. We halen de camper van de elektriciteit en zetten vandaag koers naar Mount Cook, met ruim 3700 meter de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Onderweg zien we een bord met ‘Maori Paintings’, dus daar stoppen we even.
We zien in de rotsen inderdaad de tekeningen die aangegeven worden op de borden. Het lijkt een beetje of je in de maling wordt genomen met deze tekeningen, maar we gaan er maar vanuit dat dit niet zo is. Bij de Aviemore Dam gaan we de snelweg af en rijden boven Lake Aviemore langs. We zijn al eerder de Waitaki Dam gepasseerd en Lake Aviemore eindigt bij Benmore Dam. Drie dammen in één rivier dus. Bijzonder!
Hierna voert onze rit naar Clay Cliffs nabij Omarama. De weg erheen is niet geasfalteerd, dus het hobbelt behoorlijk. Aan het einde van deze gravelweg worden we beloond met de kliffen. Deze zijn miljoenen jaren geleden ontstaan uit gravel, zand en slib.
Tegenwoordig zijn het een soort lange grillig gevormde pilaren. Weer een stukje natuur dat we nog nooit gezien hebben.
Lake Pukaki
Terug naar de hoofdweg waar na verloop van tijd Lake Pukaki verschijnt, één van de alpinemeren van het Mackenzie-bekken nabij Mount Cook. Prachtig meer en turquoise van kleur.
We rijden door naar White Horse Hill ten noorden van Lake Pukaki. Daar is een hele mooie natuurlijk aangelegde parkeerplaats, dat deels een kampeerterrein is. Deze camping is eigendom van het eerder genoemde DOC.
Het uitzicht is werkelijk prachtig op de besneeuwde bergtoppen (ruim 3000 meter) van Mount Sefton met twee gletsjers. We zijn lekker op tijd, dus we maken nog een korte wandeling van een uurtje, heen en terug naar Kea Point. Hier heb je zicht op Mount Sefton, Mount Cook en Mueller Glacier Lake.
Terug bij de camper, kunnen we nog heerlijk buiten zitten. Want na regen op weg naar hier kwam zonneschijn.
Hooker Valley
Vanmorgen starten we met de wandeling door de Hooker Valley, deze start vanaf de camping. Het is lang onzeker geweest of we deze wandeling kunnen maken, omdat één van de drie hangbruggen die je tijdens de wandeling tegenkomt ingestort was door een overstroming. Maar gelukkig is de track sinds kort weer open.
De wandeling is ongeveer 5 kilometer naar Lake Hooker, het gletsjermeer dat ontstaan is door het terugtrekken c.q. smelten van de Hooker gletsjer.
Het meer ligt aan de voet van Mount Cook. De wandeling is aardig vlak, dus eenvoudig. Dit maakt dat het behoorlijk druk is op de paden. Het mooie weer draagt er ook aan bij. Wat een mooie vergezichten weer zeg. En ook zicht op meerdere gletsjers.
Terug naar de camper gaat over dezelfde route. In Mount Cook Village lunchen we heerlijk op een terras en rijden dan 8 kilometer verder naar de Tasman Valley. Hier maken we een combinatiewandeling naar de Blue lakes en naar de Tasman Glacier View. Bij elkaar ongeveer drie kwartier lopen.
Als eerste komen we de meertjes tegen en deze zijn helemaal niet blauw, maar eerder groen. Later komen we een bordje tegen waarop dit inderdaad staat. Vroeger waren de meren wel blauw omdat ze gevuld weren door smeltwater van de gletsjer. Vandaag de dag worden ze gevuld met gewoon regenwater waar algen in groeien.
Naar Tasman Glacier View is het even klimmen en dan worden we beloond met een prachtig uitzicht op de Tasman gletsjer, Lake Tasman en Mount Cook vanuit een andere hoek.
In Tasman Lake drijven zelfs nog wat ijsschotsen.
We verlaten het nationale park van Mount Cook en rijden langs Lake Pukaki weer weg. Omdat je aan de oostkant van het meer gratis mag kamperen, rijden we er deels omheen. Vervolgens zoeken we een mooie plek uit en zien de zon ondergaan achter de bergen aan de overkant van het meer.
Lake Tekapo
Vandaag staat Lake Tekapo op het programma, wederom een mooi turquoise gekleurd meer.
Deze plek staat ook bekend om de prachtige sterrenhemel. Dit omdat hier nauwelijks tot geen lichtvervuiling is. Maar doordat wij al een aantal keren gekampeerd hebben op zeer donkere plekken, hebben wij de sterren al bewonderd. We parkeren bij het kleine kerkje de Church of the Good Shepherd.
Wat direct opvalt in het voorjaar in deze regio, en dan met name bij Lake Tekapo, zijn de ontelbare lupines. Wat een prachtige bloemen!
Cowans Hill Walk
We lopen verder naar het begin van Cowans Hill Walk, een wandeling door eerst een stukje bos en daarna over het open veld. Hierdoor is er weer geweldig zicht op het meer.
De wandeling eindigt weer bij het meer.
We stappen weer in de camper en rijden richting Geraldine, onderweg lunchen we in het piepklein plaatsje Kimbell. In Geraldine doen we weer boodschappen en gaan naar de plaatselijke camping. De bewolking trekt weg en zo aan het einde van de middag is het prima toeven in het zonnetje.
Dan is toch echt het ‘heerlijk avondje’ gekomen. Een paar dagen geleden hebben we in een grote supermarkt in Dunedin speculaasbrokken en marsepein gevonden en vandaag nog warme chocolademelk. Helemaal af dus!
Benieuwd naar de rest van de reis? Klik dan hier …
Geschreven door: Nicole Bakker