In tweeënhalf uur vliegen we van Amsterdam naar Noord-Macedonië. Over Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Bosnië en Albanië.
Fijn zo’n kleine luchthaven, we landen om 10.00 uur, de bagage ligt al op de band als we er aankomen en om 10.30 uur stappen we in onze huurauto.
Misschien even handig om te weten voor toekomstige reizigers: de toiletten en de pinautomaat bevinden zich in de vertrekhal. Dat betekent aankomsthal uitlopen en de naast gelegen vertrekhal in. Links van de bar de deur door, trap naar beneden en daar zijn de toiletten.
Met de huurauto op pad
We hadden in Nederland al een auto gehuurd via ons reisbureau. Ook dat gaat heel gemakkelijk. De autohuur kantoortjes bevinden zich tegenover de aankomsthal, aan de andere kant van de weg. Contract tekenen, sleutel mee en rijden maar.
In 25 minuten rijden we naar ons hotel. Een kleinschalig familiehotel met zwembad en mooi uitzicht op het meer van Ohrid. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen de gelegenheid om nog even te ontbijten. Als we de sleutel krijgen van ons appartement op de 3e etage, kunnen we nog meer genieten van het mooie uitzicht op het meer.
We zijn erg vroeg ons bed uit, daarom genieten we van een dagje luieren aan het zwembad.
’s Middags doen we boodschappen in een nabijgelegen supermarktje en ’s avonds genieten we van onze eerste Macedonische maaltijd. We hadden het al gehoord, uit eten gaan in Noord-Macedonië is spotgoedkoop en daar blijkt geen woord van gelogen.
De volgende ochtend genieten we van ons zwembad. Er zitten veel Nederlanders in ons hotelletje, een beetje ons kent ons sfeertje en van iedereen krijgen we leuke tips voor restaurants en uitjes.
Wandeling door de bergen
‘s Middags maken we een wandeling in de bergen achter ons hotel.
We eindigen bij een eenvoudig restaurantje aan het meer waar we lunchen. We genieten van onze lekkere ijskoffie en de vriendelijke bediening.
Tijdens onze wandeling terug, lopen we langs een mini-kerkje, gemaakt in een schuurtje, maar waar de liefde voor het geloof vanaf spat. Zó bijzonder!
Naar Ohrid
In de namiddag rijden we naar Ohrid waar we vlak achter de haven parkeren. In de haven word je aan alle kanten aangesproken door excursie verkopers. Boottoertje om Ohrid, dagje naar o.a. St Naum.
Sveta Sofija
We besluiten een stukje te wandelen en via nauwe straatjes komen we bij de Sveta Sofija, een kerk die in de 11de eeuw gebouwd werd met mooi bewaarde fresco’s. Leuk om te lezen, vind ik, dat de kerk tijdens de Ottomaanse overheersing (de Turken) moest veranderen in een moskee. De Christelijke muurschilderingen werden toen weggewerkt onder een laag kalk, maar gelukkig konden ze later weer in ere worden hersteld.
Diner aan het meer
We lopen van de Sveta Sofija door een smal straatje naar beneden, richting het water. Via een lange plankenbrug komen we uit bij een prachtig gelegen restaurantje; Potpes.
Aan het water met uitzicht op de bootjes in het meer van Ohrid genieten we daar van een heerlijk diner. En weer spotgoedkoop, nu in 2019 betaal ik voor mijn zalige kipcurry € 5,= en mijn man heeft een hele forel voor € 8=.
Na het eten buiten hebben we het toch een beetje koud gekregen (vestje vergeten) en besluiten we terug te gaan naar het hotel.
De bekende schrijver A. den Doolaard schrijft het volgende over Ohrid in zijn boek ‘De bruiloft der zeven zigeuners’ (1939): “De oude middeleeuwse keizerstad, door de Grieken gebouwd, door de Romeinen bevestigd, door de Slavische heiligen Kliment en Naum met witte kloosters omsprenkeld, door de Bulgaarse keizer Samuel tot keizersstad verheven, door de Noormannen geplunderd, door de Serviërs heroverd, door de Turken geknecht en gehavend, tot het in de twintigste eeuw de zuidelijkste stad in Groot-Servië werd.”
Dit citaat geeft aan wat een mooie stad dit is. Het diverse verleden zorgt voor een uitgebreide cultuur met mooie gebouwen. Ohrid wordt niet voor niets ‘de parel van de Balkan’ genoemd en zowel de stad als het meer staan op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
Richting Svetie Naum
Na een ochtendje zwembad duiken we in de auto richting Svetie Naum.
We genieten daar van een drankje aan het meer en lopen richting het kloostertje dat daar prachtig in de zon ligt. Het klooster is in 905 gesticht door de heilige Naum, die in het kerkje ernaast begraven ligt. Volgens de legende kun je zijn hart nog horen kloppen als je je oor op zijn graftombe legt.
Roeien naar de bronnen
Daarna stappen we in een roeibootje richting de bronnen. We hebben een erg aardige gids, een Macedonische man die meerdere keren 3 maanden naar Nederland is geweest, op bezoek bij een vriend, met het gevolg dat hij prima Nederlands spreekt. Tijdens het half uur durende boottochtje vertelt hij van alles over het heldere water, de bronnen en het leven in Macedonië.
Intussen genieten we van de prachtige natuur en het heldere water dat zelfs schoner blijkt te zijn dan kraanwater. Onderweg zien we verschillende bronnen die omhoog borrelen. Na ruim een half uur nemen we afscheid van deze aardige man. Ik zou aanraden even naar hem op zoek te gaan als je een boottochtje gaat maken, hij heet Blagoja en vaart in boot nummer 15.
Lekkere lunch
Inmiddels hebben we trek gekregen en lopen we naar restaurant Ostrovo. Het is een vrij druk en toeristisch restaurant, maar aan de zijkant bevinden zich drijvende plateaus met tafeltjes waar je rustig kan eten omringd door het water en de natuur.
Ik bestel oa. ‘shopska salad’ een Macedonische salade met tomaten, komkommer, uitjes met daarover gekruimelde geitenkaas. Erg lekker.
Bay of Bones
We vervolgen onze route naar de Bay of Bones. Een plek waar o.a. botten van dieren gevonden zijn in het water die 3000 jaar oud blijken te zijn.
Na reconstructie zijn archeologen erachter gekomen dat de mensen er vroeger in paalwoningen op het water woonden en hebben ze het dorpje nagebouwd.Het is bijzonder om in zo’n prehistorisch dorpje rond te lopen bedenkende dat mensen daar 3000 jaar geleden op deze manier geleefd hebben.
We rijden door naar Ohrid waar we lekker gaan winkelen en eten bij Noa een vrij hippe tent aan het water.
Rustige ochtend
Elke ochtend genieten we een paar uur aan ons zwembad, alvorens op pad te gaan. Zo ook de volgende dag, een lekker ligbed, kopje cappuccino, een goed boek en af en toe even afkoelen op mijn luchtbed in het zwembad. Het is echt genieten hoor.
Naar Struga
In het begin van de middag rijden we naar Struga, een half uurtje rijden van ons hotel. Struga is een gemoedelijk plaatsje, een stuk kleiner dan Ohrid, maar wel heel populair bij zowel toeristen als de Macedoniërs. Dwars door het plaatsje stroomt de rivier de Zwarte Drim, die ontspringt aan het meer en waar Struga als het ware omheen is gebouwd.
We wandelen een stukje langs de oever en lunchen in een restaurantje aan het water. Een enorme hamburger kost daar anderhalve euro, maar het lijkt alsof het rund nog geslacht moet worden, zo lang duurt het.
We lopen naar het strand en gaan op zoek naar een tafeltje bij het overvolle terras van Relax. Heerlijke cappuccino en ijskoffie serveren ze hier.
Rotskerkje in Radozda
Ik heb gelezen over een rotskerkje in Radozda vlakbij de Albanese grens, dat wordt onze volgende bestemming.
We halen de sleutel op bij restaurant DVA Bisera en lopen naar boven. Een flinke klim, maar we worden meer dan beloond. In de rotsen is een kerkje uitgehakt en als we naar binnen gaan kijken we onze ogen uit. Heel eenvoudig en lief. We nemen plaats op een bankje en laten het even op ons inwerken.
Later lees ik dat dit kerkje, de Sveti Arhangel Mihail een 13de eeuwse fresco heeft en meerdere 15de en 16de eeuwse en dat het tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog gebruikt werd als schuilplaats. We vinden het een bijzonder plekje!
Albanese grens
We rijden nog even door naar de Albanese grens, waar we niet overheen mogen, omdat we daar geen licentie voor hebben aangeschaft bij onze huurauto. Zo’n licentie kost € 40,= à € 50,= en zorgt ervoor dat je auto ook buiten Noord-Macedonië verzekerd is.
Om 19.00 uur zijn we weer terug bij ons hotelletje waar we kunnen aanschuiven bij een hotel barbecue. Aan een grote tafel worden we overladen met heerlijke stukken vlees en zelf gefabriceerde wijn uit een colafles. De eigenaar van ons hotel heeft een eigen wijngaard. Het is leuk te zien hoe ze hun best doen om het ons naar de zin te maken en schuiven gezellig aan.
Benieuwd naar de rest van dit reisverhaal? Klik dan hier ...